Volvo sprong al snel op de elektrificatietrein, met een uitgebreid gamma aan hybrides, en bracht vorig jaar met de in Gent gebouwde XC40 P8 Recharge ook een volledig elektrisch model uit, als allereerste volledig elektrische Volvo. Die pakt in ‘Twin’-uitvoering uit met niet minder dan 408 pk en is daardoor bovengemiddeld krachtig. Maar is het ook een goede EV?

Met één of twee elektromotoren

De XC40 P8 Recharge, die uiterlijk behalve door de gesloten grille en “Recharge”-opschriften zo goed als niet verschilt van andere XC40’s, maakt gebruik van de aandrijflijn van de Polestar 2, maar is in tegenstelling tot die laatste ook verkrijgbaar met verbrandingsmotoren (al dan niet met een plug-in hybride aandrijving). Bij de Recharge Pure Electric-versies wordt de verbrandingsmotor vervangen door één elektromotor tussen de voorwielen die 231 pk of 170 kW levert (op de Core, Plus en Pro-versies met voorwielaandrijving), of door een duo van elektromotoren, ééntje op elke as, op de Twin Plus en Twin Pro-uitvoeringen. Die twee motoren maken van de XC40 een vierwielaandrijver, en dat is ook wel nodig, als je weet dat ze gezamenlijk niet minder dan 408 pk of 300 kW en een ferme 660 Nm aan koppel leveren. 

78 kWh bruto

De in de vloer ondergebrachte batterij weegt niet minder dan 565 kg en is een forse 78 kWh groot, waarvan netto 75 kWh bruikbaar zijn. De stroomlijn is door het SUV-koetswerk en het feit dat de XC40 ook verbrandingsmotoren moet kunnen herbergen niet optimaal, waardoor hij qua verbruik noch rijbereik recordwaarden haalt. Volvo kondigt een autonomie van 418 kilometer aan (WLTP), maar in de realiteit mag je blij zijn als je (bij aangename buitentemperaturen) 320 tot 330 kilometer ver raakt. Eenmaal de batterij leeg is kan je ze (via de laadklep links achteraan, waar bij de benzinemodellen de vulopening zit) met een driefaselader aan 11 kW opladen, of via een snellader aan 150 kW, waardoor hij na 40 minuten terug tot 80 procent opgeladen kan zijn. Die 150 kW wordt ook effectief gehaald, zoals we konden vaststellen toen we de XC40 aan de snellaadpaal hingen bij Total in Nazareth.
Het elektriciteitsverbruik tijdens onze testweek (met relatief veel snelweg waarbij we de snelheidslimieten scrupuleus respecteerden) bedroeg 23,1 kWh/100 km. Dat is hoger dan we hadden verwacht, en we hebben geen misbruik gemaakt van het aanwezige acceleratiepotentieel. We zijn benieuwd of de versie met één motor (maar een even grote batterij) beter doet. 

Krachtig, niet sportief

Met 408 pk en 660 Nm kunnen we deze XC40 Twin als uitzonderlijk krachtig bestempelen, en zelfs met een leeggewicht van niet minder dan 2.188 kg staan de twee ogenblikkelijk reagerende elektromotoren garant voor een opmerkelijk snelle sprinttijd naar de honderd van niet meer dan 4,9 seconden, in combinatie met bliksemsnelle hernemingen. Een sportwagen wordt hij daar echter niet door, want de vrij hoge koetswerkbouw en de soepele ophanging zorgen er samen met de vele kilo’s voor dat hij in snel genomen bochten nogal overhelt en de vier (winter!)banden van onze testwagen zwaar op de proef stelde. Duiken en steigeren doet hij gelukkig niet, maar rustig rijden is hoe dan ook de boodschap. Dan spaar je namelijk elektriciteit en is het comfortpeil optimaal, terwijl je nog altijd in een oogwenk van je plek kan komen, mocht dat nodig zijn. 
Easy peasy

In de praktijk valt makkelijk te leven met deze Volvo. Zo wordt het de bestuurder wel erg makkelijk gemaakt om te vertrekken. De auto wordt eenvoudig ontgrendeld door de deurklink aan te raken (de sleutel op zak hebben kan dan wel helpen), en het infotainment en alle voorzieningen worden automatisch ingeschakeld als je op de bestuurdersstoel plaatsneemt. Dan enkel even op de rem duwen en het kleine pookje in D of R zetten en off you go… Op de bestemming aangekomen volstaat het de “P”-stand naast de pook in te drukken en uit te stappen. De auto sluit alles dan automatisch af. Zeer handig en je wordt er snel aan gewend, maar minder leuk is toch dat wanneer je even uitstapt om bijvoorbeeld de laadkabel aan te sluiten, de andere inzittenden geconfronteerd worden met een zichzelf uitschakelende airco en infotainment, tot je terug op de bestuurdersstoel plaatsneemt.

Over het algemeen is het eenvoud troef bij deze Volvo, die ook geen verschillende rijmodi heeft maar wel een (via het menu instelbare) stevige regeneratiestand meekreeg, waardoor je er zo goed als volledig aan “one pedal driving” mee kan doen. Dat stroompedaal is ook zo nauwkeurig dat je er moeiteloos stapvoets mee kan rijden, versnellen en terug vertragen, met slechts een minimale input van je rechtervoet.

Android Volvo

Het volledige infotainmentsysteem maakt gebruik van Android en is eenvoudig in het gebruik, snel en efficiënt, met heldere Google Maps-kaarten (op het centrale aanraakscherm van 12,3 duim en centraal in het digitale dashboarddisplay), al zijn de basisvoorzieningen, wanneer je geen Google-account hebt aangemaakt en dus “ingelogd” bent in de auto eerder beperkt. Wie zijn gegevens niet aan Google wil afstaan moet dus vrede nemen met minder functionaliteiten. We vonden het ook jammer dat er in het menu geen functie voorzien is om enkel snelladers te selecteren op je route (om niet door de hele lijst trage laadvoorzieningen in de buurt te moeten scrollen) en dat de aanduiding van de resterende batterijlading in procenten op het dashboard niet eveneens de resterende autonomie in kilometers weergeeft, zolang je nog meer dan 50 kilometer kan rijden. Een eenvoudige mondelinge vraag aan Google levert dan wel het juiste antwoord op, het altijd kunnen aflezen op het scherm zou toch handiger zijn geweest.
De koffer is met 414 liter bruikbaar maar wel 47 liter kleiner dan die van de versies met een verbrandingsmotor en wordt vooraan aangevuld met een kleine frunk van 31 liter. Het plaatsaanbod in het interieur is zoals op alle andere XC40’s ruimschoots toereikend en het zitmeubilair is (zoals steeds bij Volvo) van de betere soort.
Serieus prijskaartje

Volgens ons is de grootste handicap van de XC40 P8 Recharge Twin zijn prijs. Zonder opties en als Plus-uitvoering moet hij € 61.000 opbrengen, beter uitgerust (de Pro) gaat dat naar € 65.000, en dan zijn er nog heel wat opties waar je kan uit kiezen. 

De toch wel hippere Polestar 2 is met dezelfde twee elektromotoren en een identiek batterijpakket verkrijgbaar voor € 52.900 zonder opties en is dus goedkoper, wat we eigenlijk niet verwacht hadden. 

De XC40 P8 Recharge met één elektromotor is met een instapprijs van € 48.050 (Core) een stuk goedkoper dan de Twin, maar blijft duurder dan de Polestar 2 met één motor (vanaf € 44.900) en net als die laatste nog buiten het bereik van de doorsnee particulier, waardoor ook deze EV momenteel vooral een carrière kan ambiëren als bedrijfswagen, met een door de optimale fiscaliteit alsnog interessante Total Cost of Ownership.
Met 408 pk en 660 Nm win je alle stoplichtsprintjes van auto’s met een verbrandingsmotor, maar op bochtige trajecten spelen zijn gewicht en soepele ophanging hem parten. Rustig rijden en af en toe het elektropedaal vloeren om snel in te halen ligt hem beter. De XC40 P8 Recharge Twin is een fijne eerste elektrische Volvo maar is wat ons betreft te duur en té krachtig voor een gezinsauto. Met wat minder vermogen en een lagere prijs zou hij zeker zo goed zijn, en Volvo besefte dat ook, want biedt hem nu ook met één elektromotor een voorwielaandrijving aan. Wat ons betreft is Volvo met de elektrische XC40 geslaagd in eerste zit.