De Supra is voortaan verkrijgbaar met een ‘instapmotor’. Die term doet de 258 pk en 400 Nm sterke 2.0 echter oneer aan, want hoewel hij twee cilinders en 82 pk inlevert ten opzichte van de 3.0, gooit hij ook 100 kilo overboord om nog steeds knalprestaties neer te zetten. Het gewicht is bovendien beter verdeeld over de assen. Less means more?

Dat de nieuwe Supra technologisch zeer verwant is met de BMW Z4, daar is al liters inkt over gevloeid. De puristen kunnen allicht moeilijk overweg met het feit dat er zelfs zuiver Duits bloed stroomt in de aandrijfgroep van deze Toyota, maar feit is dat de Beiers motoren kunnen bouwen. Bovendien zijn er slechtere vertrekpunten voor een sportwagen dan de roadster van het Beierse huis. 

Het gevolg van de samenwerking met BMW is dat de Toyota GR Supra Sport zich ook een half segmentje lager positioneert. Nam de vorige generatie het op tegen de Nissan 350Z en in zekere zin ook de Porsche 911, dan ‘verlaagt’ de huidige versie zich tot het niveau van de 718 Cayman. Ook de Alpine A110 bevindt zich in dezelfde niche, al is het concept niet hetzelfde. De Fransman en de Duitser hebben hun motor immers centraal achterin liggen, terwijl de Supra het bij een klassieke architectuur met de motor voorin houdt.

Qua uitstraling hoeft de Supra in geen geval onder te doen voor de Cayman en de A110 – en al zeker niet voor de voorgenoemde BMW Z4. Het design lijkt de meeste mensen wel aan te spreken, al zijn sommige koetswerkelementen, zoals de luchthappers in de motorkap en in de deurpanelen alsook de met een samoeraizwaard ontworpen achterpartij – op het johnny-achtige af. Het lijdt alleszins geen twijfel dat dit een echte sportwagen is. Trek het portier open, plof neer in de dikke kuipstoelen en laat je blik over de lange motorkap glijden: dit is een rijmachine. 

Wasabi

We drukken met enig voorbehoud op de startknop – de meeste viercilinders klinken immers weinig inspirerend. De tweeliter van BMW werd echter vakkundig getuned door Toyota GR en mag gehoord worden, zeker als je de Sport-stand inschakelt. De klank wordt overigens wat opgeklopt door digitale decibels uit de luidsprekers. Ik ben er normaal geen fan van, maar hier valt het mee.

Even de motor laten opwarmen en dan is het tijd voor wat fun. De 258 pk en 400 Nm sterke vierpitter hangt goed aan het gas en geeft blijk van een vol karakter. De minste beroering van het rechterpedaal vertaalt zich in een vinnige respons. Vloer je het rechterpedaal, dan zit je in 5,2 tellen aan honderd per uur. De acceleraties verlopen best lineair, maar met de nodige passie. De tweeliter laat auditief weten dat hij in zijn sas is en geeft het beste van zichzelf dankzij de snel schakelende 8-trapsautomaat van ZF.

Die is al meermaals de hemel in geprezen en verdient ook in deze Supra een pluim. Hij schakelt snel en is bij de pinken zodra je het rem- of het gaspedaal beroert. Wie zelf het heft in handen wil nemen, kan de schakellepels aan het dikke stuurwiel hanteren. Toch was een manuele zesbak op zijn plaats geweest. Deze Supra is immers helemaal afgestemd op sportief rijplezier en zelf in de pot roeren zou de sensaties ongetwijfeld nog wat aanwakkeren. Zoals een dotje extra wasabi op je sushi.

Nu goed, doordat de automaat zich haast feilloos van zijn taak kwijt, kun je des te meer genieten van het onderstel. De massa van de auto is perfect verdeeld over de voor- en de achteras doordat de vierpitter iets meer naar het centrum van de auto kon worden ingebouwd. Voeg daarbij het lage zwaartepunt en een messcherp stuur en je krijgt een ongeziene bochtenstabiliteit en zuiverheid. 

Stijve jongen

De stijve constructie speelt hierin natuurlijk ook een rol. Voor onze Belgische wegen is de gekozen stugheid van de dempers misschien een halve brug te ver want grote oneffenheden worden kurkdroog doorgegeven. Adaptieve dempers met een comfortstand, zoals op de Supra 3.0, zijn hier helaas niet van de partij. Dat is vooral een probleem voor wie last heeft van lage rugpijn. Diezelfde mensen zijn vaak wat groter van gestalte, zoals ondergetekende, en dat is een nadeel wat het zicht opzij betreft. Het dak rust immers als een omhullende schelp op de zijruiten, zodat je blik deels gemaskeerd wordt.    

We bedekken dat echter graag met de mantel der liefde, net als de beperkte dagelijkse bruikbaarheid van deze Toyota. De kofferruimte is niet bijster groot – allicht een gevolg van het feit dat bij het design rekening moest worden gehouden met het kapcompartiment van de BMW Z4 – en er is amper bergruimte in het interieur. De dubbele bekerhouder is haast onbruikbaar omdat hij in de weg zit van de rechterarm van de bestuurder. Misschien biedt Toyota daarom wel geen handgeschakelde versie aan (sic). 

Mocht het nog niet duidelijk zijn: deze Supra heeft de verdienste geen compromissen te sluiten en zich ronduit als fun car te positioneren. Voor coupés die wél water bij de wijn doen inzake comfort en gebruiksgemak kun je terecht bij Audi (A5), BMW (4-Reeks) en Mercedes (C- en E-Klasse). 

Scherpe prijs

Toyota vraagt € 49.990 inclusief btw voor de GR Supra 2.0. Tot de complete standaarduitrusting behoren onder meer 18-inch lichtmetalen velgen, sportstoelen met zwarte alcantarabekleding, ledkoplampen en -dagrijverlichting, een navigatiesysteem en een multimediasysteem met radio, Bluetooth en DAB+ inclusief 10 speakers. Dat multimedia- en infotainmentsysteem is heel vertrouwd voor BMW-rijders en laat zich ook bedienen via de typische iDrive-bediening op de middenconsole, en dat is wat ons betref een uitstekende zaak. Wel is de schermverlichting aan de zwakke kant, zodat je het soms moeilijk kunt aflezen. 

Net geen 50k is niet goedkoop, maar wacht tot je deze Supra 2.0 vergelijkt met de Alpine A110, die zijn icoonstatus duur verkoopt: je moet er minstens € 57.300 voor over hebben. Dat is nog steeds zo’n € 4.000 minder dan wat Porsche vraagt voor de instap-Cayman. Voeg daar nog de opties aan toe die standaard zijn op de Toyota en je kunt maar tot één conclusie komen: de Supra 2.0 is gewoon scherp geprijsd. Nadeel is wel dat je hem amper kunt personaliseren: de enige mogelijke opties zijn de metaalkleur en het Premium-pakket met een inductielader, lederen zetels, een head-updisplay en een geluidsinstallatie van JBL met 12 luidsprekers, die overigens geen overweldigende indruk nalaat.

Onversneden rijplezier in een flashy jasje, dat is wat de Toyota Supra 2.0 biedt. Zijn minpunten hebben vooral te maken met het feit dat hij een zuivere sportwagen is. Als daily driver is hij bezwaarlijk geschikt, maar net deze compromisloze insteek strekt hem tot eer.