Samen met een gesloten grille in koetswerkkleur krijgt de bijgewerkte Polestar 2 ook een verbeterde accu. De Single Motor-versies ondergaan bovendien een ingrijpende technologische operatie: ze switchen van voor- naar achterwielaandrijving en dat heeft zijn pro’s en zijn cons. 

Het Zweeds-Chinese Polestar is intussen uitgegroeid tot een huis-tuin-en-keukennaam, of toch in bedrijfsautomiddens. De “2” heeft zijn start niet gemist en is een vertrouwd gezicht op onze wegen. Halfweg zijn carrière is het tijd voor een facelift, die je herkent aan de gesloten grille in koetswerkkleur, waarachter alle sensoren verborgen zitten. Voor de rest zijn de esthetische ingrepen beperkt. Er zijn wat nieuwe velgdesigns en dat is het zowat. 

Revolutie onder de oppervlakte

De grootste nieuwigheden zitten onder de oppervlakte. Daar heeft een halve revolutie plaatsgevonden, of toch bij de Single Motor-versies. Die schakelen over van voor- naar achterwielaandrijving, een keuze die de vernieuwde Polestar 2 een levendiger weggedrag moet opleveren. Een achterwielaandrijver kan ook grotere vermogens op het asfalt krijgen zonder beschamende wielspin bij het vertrekken.

Geen wonder dus dat Polestar het vermogen van de Long Range Single Motor heeft opgekrikt. Hij levert voortaan 220 kW en 490 Nm, voldoende om de 0-naar-100-sprinttijd te beperken tot 6,2 seconden. Dat is ruim een seconde sneller dan vroeger. Op een droog wegdek komt deze nieuwe opstelling helemaal tot zijn recht. De Polestar 2 laat zich stevig in de bocht zetten en biedt voldoende feedback in het stuur. 

Ligt er toch wat vocht op het asfalt, dan durft de achterpartij uitbreken als je aan het stuur draait en gas geeft. De stabiliteitscontrole komt wel tussenbeide, maar misschien iets later dan je zou verwachten. Onveilig wordt het echter nooit. Er zit immers heel wat Volvo-DNA in deze Polestar. De demping leek ons overigens iets zachter dan voorheen, maar de set-up van de ophanging blijft relatief sportief.

Lager verbruik, groter rijbereik

De Long Range-versies hebben voortaan een accupakket van 82 kWh in plaats van 78 kWh. Gecombineerd met de zuinigere motor levert dat een rijbereik op dat met 103 kilometer is gegroeid tot 654 kilometer. Met de vorige PS2 haalden we in de praktijk amper 400 kilometer. De vernieuwde versie bracht ons gemiddeld zo’n 475 kilometer ver en bleek in de praktijk 4 kWh/100 km zuiniger. Nog goed nieuws: het DC-laadvermogen is gestegen naar 205 kW. 

Regeneratief remmen kan volgens diverse niveaus. Je kan zelfs aan one-pedal-driving doen door de maximale recuperatiestand te selecteren. Rij je met verschillende bestuurders? De Polestar 2 kan automatisch voorkeursinstellingen opslaan, waarbij de informatie wordt gekoppeld aan het signaal van de sleutel of de Polestar-app. Zodra die wordt gedetecteerd, stelt de wagen het bestuurdersprofiel en de bijbehorende settings voor de stoelen, de spiegels, het stuurgevoel en de remstand. Ook de favoriete apps en afspeellijsten van de bestuurder staan meteen klaar.

Verplichte upgrades

Het infotainment draait op Android Automotive en laat zich als een tablet bedienen. Je vindt er dus vrij snel je weg in, al moet je soms wat dieper graven dan bij een Tesla Model 3. Google Assistant slaat bovendien de bal geregeld mis. Wil je je smartphone als sleutel gebruiken, dan moet je sowieso bijbetalen voor het Plus-pakket van € 5.000. Dezelfde opmerking geldt voor de warmtepomp. Dat die op dit prijsniveau niet standaard is, of op zijn minst afzonderlijk te bestellen, is onbegrijpelijk.

Een adaptieve cruisecontrol is evenmin inbegrepen in de basisuitrusting. Ook hier moet je teruggrijpen naar een optiepakket, in dit geval Pilot-pakket genaamd, en € 2.500 ophoesten. Tot slot moet je ook nog eens € 1.300 betalen voor de ‘voorbereidings- en transportkosten’. Alsof je een alternatief hebt en je auto zelf kunt gaan halen in China. Zo wordt de an sich correcte basisprijs van € 54.390 al snel opgeblazen tot € 64.490 – ook de metaalkleur kost immers nog eens € 1.300, tenzij je vrede kan nemen met het banale Magnesium.

De Polestar 2 modeljaar 2024 rijdt leuker dan voorheen, terwijl het rijbereik in de praktijk met zo’n 15 procent is toegenomen. Wel mag je niet vreemd opkijken als de achterzijde een zijsprongetje maakt als je gezwind de bocht uitkomt. Door het Ryanair-optiebeleid geef je al snel veel meer uit dan je had verwacht en lijkt zijn gedoodverfde rivaal uit California wel héél scherp geprijsd…