Land Rover verving zijn klassieke Defender door een volledig nieuw en veel moderner ontwerp, Mercedes kiest ervoor zijn bijna even klassieke G regelmatig op te waarderen. Als AMG G 63 krijgt de kolos zowaar zelfs wat circuit- en rally-allures. We hesen onszelf nog eens in de bestuurdersstoel.

‘Groene’ mensen die echt veel van auto’s kennen, we denken niet dat ze talrijk zijn. Maar mochten ze toch bestaan, dan zullen ze allicht eventjes hebben gehoopt dat de transitie naar elektrisch rijden ook het einde zou hebben betekend voor de Mercedes G-Klasse. Het is inderdaad een van de laatste ‘echte’ dinosaurussen van de auto-industrie, een wagen die als een soort antieke kleerkast op wielen zowat even irrationeel en dus ook – toch voor die ‘groenen’ – even overbodig is als een sportwagen. 

Klassieker uit... 1979

Mercedes laat zijn al van 1979 daterende terreinwagen echter nog niet vallen. Het zorgde in 2024 zelfs nog eens voor een flinke opwaardering, met dan wel de toevoeging aan het gamma van een volledig elektrisch aangedreven variant. Die kreeg de wat vreemde voornaam G 580 EQ Technology mee, alsof EQG niet logischer, simpeler en in elk geval duidelijker was geweest. Die G komt met vier elektromotoren en 588 pk, de auto is ook voorzien van een bijzonder originele G-Turn die toelaat hem om een onverharde ondergrond 360 graden rond zijn as te laten draaien.

Wij gingen voor een – nu ja – klassiekere variant, de AMG G 63 met nog altijd een 4 liter grote en door twee turbo’s geassisteerde V8 en dus desgewenst heel straffe prestaties. Ook dat ‘knotsgekke’ topmodel maakt deel uit van wat men bij Mercedes toch een nieuwe generatie van de G pleegt te noemen, ook al zie je dat er niet meteen aan. Naast natuurlijk het overbekende en ondertussen echt iconisch geworden silhouet, zijn er ook nog altijd tal van details die eigenlijk nog dateren van de allereerste exemplaren van zowat 45 jaar geleden.

Meer luxe

Denk dan aan onder meer de als een soort kikkerogen op de voorste spatborden geplaatste richtingaanwijzers en natuurlijk ook de aan de buitenkant goed zichtbare scharnieren van de deuren. Aan de achterdeur hangt ook nog steeds een reservewiel, kwestie dat er zelfs voor leken weinig twijfel kan bestaan over de ware aard of alvast toch de vele mogelijkheden van het beest. Bij de opfrissing van de auto kwam er een AMG-logo op de motorkap, werden er nieuwe velgen (van 20 tot 22 duim) in de catalogus gezet en werd ook het aanbod lakkleuren uitgebreid, onder meer met een exclusief magnoblauw. Een aangepaste A-stijl en wat extra isolatiemateriaal maken het interieur nog iets stiller.

De bumpers zijn ook hertekend, maar goed om weten is vooral dat een verbeterde aerodynamica de luchtweerstandscoëfficient reduceerde van 0,53 naar een toch nog altijd ‘bangelijk’ hoge 0,48. In het bijzonder knap afgewerkte interieur is er nog wat meer luxe, het gaat dan om onder meer een koeling of verwarming voor de bekerhouders, een verwarmde armsteun, een nieuw en wat sportiever ogend stuurwiel en extra sfeerverlichting. Voor het eerst is er voor de G, met nog altijd van die heerlijk antieke ‘knopjes’ in de deuren, ook een keyless entry. Nog interessanter is de komst van de jongste versie van het MBUX-infotainment, met een aanraakscherm van 12,3 duim.

Mild-hybride assistentie

Er is ook wat nieuws onder de motorkap, de 585 pk en 850 Nm sterke G 63 krijgt nu mild-hybride assistentie met een 48-voltsysteem, het elektromotortje kan voor respectievelijk 20 pk extra vermogen en 200 Nm extra koppel zorgen. Als je die aanspreekt, raas je voortaan in slechts 4,4 seconden van 0 naar 100 km/h. De topsnelheid bedraagt 220 km/h, of 240 km/h met het AMG Performance-pakket. Daarmee lukt de spurt van hierboven trouwens nog een tiende van een seconde sneller.

Kijk nog eens goed naar de vormen van de auto, dan kan je toch alleen maar toegeven dat die prestaties echt wel heel indrukwekkend zijn. Maar dat mag je natuurlijk ook van een AMG verwachten, die extra voornaam wordt niet ‘zomaar’ op een Mercedes geplakt. Als het wat minder mag of moet zijn, is er ook nog een G 500. Die heeft nu een 3 liter zescilinder met 449 pk en 560 Nm, evengoed met nog wat extra vermogen en koppel van de mild-hybride ondersteuning. De zescilinder op diesel blijft ook beschikbaar, die 450 d is 367 pk sterk.

De wetten van de fysica

Onder de auto steekt een grondig herziene ophanging. Met de dan wel optionele AMG Active Ride Control beschik je over een hydraulische rolstabilisatie en adaptieve dempers, voor de aandrijving ervan bewijst het mild-hybride systeem alweer zijn nut. Alle demperkamers zijn met elkaar verbonden via leidingen uit aluminium, die zijn netjes verwerkt in het ladderchassis waar de G (natuurlijk) nog altijd van voorzien is. Het zorgt voor een aanzienlijk betere controle van de door de wetten van de fysica ‘veroorzaakte’ bewegingen van de auto, zo wordt de neiging tot rollen bij steviger bochtenwerk nog efficiënter geneutraliseerd.

Goed om weten als je je met de auto toch eens op een circuit zou wagen, daar zijn zelfs extra rijprogramma’s voor voorzien. Met Sport en Sport+ worden de dempers stugger en de besturing zwaarder, dat zorgt dan ook voor een betere feedback. Er zijn ook tal van functionaliteiten en rijmodi voor op het terrein, met het AMG Offroad Package Pro komen er nog enkele bij. Je krijgt dan een Traction Pro met zeven verschillende interventieniveaus voor de tractiecontrole en een AMG Active Balance Control met drie niveaus voor de rolstijfheid, van Low over Mid tot High voor meer, wat minder of weinig wieluitslag. 

Vier spinnende wielen

Op heel ruig terrein, waar je natuurlijk ook kunt beschikken over zogeheten veldversnellingen en drie sperdifferentiëlen, hebben we ons deze keer niet echt gewaagd. Daar gebruik je sowieso best toch wat kleinere velgen en ook aangepaste banden voor. Op het asfalt vloerden we het gaspedaal wel enkele keren stevig. De auto voelt dan niet alleen heel snel aan, hij is het dus ook. Op een nat wegdek en met de uitgeschakelde tractiecontrole kun je met de haast als een racestart aanvoelende acceleratie zelfs de vier (aangedreven) wielen doen spinnen, sensaties verzekerd dus.

De Mercedes G is en blijft een belachelijke auto, maar dat was ergens ook wel de bedoeling van hen die hem ooit ontwierpen en meer nog van hen die hem regelmatig eens mogen opwaarderen. We bedoelen het dan ook niet negatief, wel integendeel. Als politieke correctheid inzake auto’s niet je grootste zorg is en financiële belemmeringen dat nog minder zijn, dan koop je zeker met de AMG-variant meer dan ooit een vierwieler die ergens het midden houdt tussen een heel capabele terreinwagen en een soort racende kleerkast. Een peperdure is het ook, met nog wat opties erbij krijg je aan de kassa een rekening van een kleine € 200.000 gepresenteerd.