Omdat ook bij BMW werk wordt gemaakt van het vullen van alle marktniches vonden de Beiers dat er boven de nochtans niet bepaald kleine X5 nog ruimte was voor een nog grotere, en nog hoger gepositioneerde SUV. Dat werd dan deze eerste generatie van de X7, door BMW gezien als het op hoge poten staande alternatief voor de 7-Reeks limousine. Zijn uiterlijk zorgde al voor heel wat controverse, over zijn rijkwaliteiten bestaat veel minder twijfel.

Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik ben eigenlijk wel helemaal weg van de BMW X7. En dat had ik niet verwacht. Op de introductiefoto’s, en zelfs toen ik hem voor het eerst in het echt zag in een closed room bij BMW, leek hij mij buitenproportioneel groot, getooid met een absurd veel te grote grille, te smalle koplampen en een graad van arrogantie en massiviteit die me deden afvragen wat zo’n auto dan wel zou kunnen toevoegen aan de reeds opmerkelijke kwaliteiten van de –bovendien wel aantrekkelijk gelijnde- BMW X5, en wat dan wel de plaats kan zijn van zo’n olifant op onze West-Europese wegen.

De X7 is niet in de eerste plaats ontworpen voor onze markt. Het is een auto die volledig op zijn plaats is in de Verenigde Staten, en zeker in China, waar dergelijke auto’s meer nog dan hier een manier zijn om je status te benadrukken, waarbij een enorm radiatorrooster je ego onderstreept en zorgt dat je je onderscheidt van de massa. Wij, Europeanen, hebben over het algemeen een wat subtielere smaak, maar de ontwerpers van de X7 hielden daar duidelijk geen rekening mee en trokken volop de kaart van de overdaad, wat in onze contreien meestal resulteerde in vreemde blikken en de spontane gedachte dat BMW gewoon veel te ver gegaan met het ontwerp van de X7.

Als je de auto echter wat langer bekijkt, en eraan went, valt na een tijdje niet meer op dat die grille zo buitenproportioneel groot is. Zonder mooi te worden, wordt het wel een designelement waar je mee kan leven. 

De X7 is niet minder dan 5,15 meter lang, 1,80 meter hoog en 2,21 meter breed, en neemt daarmee even veel ruimte in als een flinke bestelwagen, terwijl hij standaard op niet minder dan 20 duim grote wielen staat (21 duim in combinatie met het M Sportpakket) en ruim plaats biedt aan tot zeven inzittenden. Los van de afmetingen heeft hij trouwens hoegenaamd niets gemeen met een bestelwagen, of wacht, toch wel, want zijn laadruimte, met de vijf achterste stoelen neergeklapt, is niet minder dan 2.120 liter groot, wat er meteen een uiterst luxueuze verhuiswagen van maakt.

Hem daarvoor gebruiken is echter een soort van heiligschennis, want dé troef van de X7 is niet zijn bagageruimte, maar wel de ruimte voor de inzittenden en het prinsheerlijke en onovertroffen comfort. De X7 slaagt er ondanks zijn gigantische afmetingen, olifantengewicht (2,44 ton leeg), minimaal 20 duim grote wielen en enorme frontale oppervlak namelijk in om even comfortabel en stil te zijn als een nieuwe 7-Reeks, en bovendien een mate van rijdynamiek te bieden die je nooit zou verwachten van zo’n cruiseschip op wielen. Niet dat hij lichtvoetig of super strak stuurt, daarvoor is zijn massa en volume echt te hoog, maar plomp, onprecies of “bootachtig” voelt hij nooit aan. Dat is de verdienste van de ophangingsingenieurs, die efficiëntie en comfort perfect hebben weten te verzoenen. Daarbij rijdt hij levendiger en leuker dan zijn rechtstreekse uitdagers, de alomtegenwoordige Range Rover en de Mercedes GLS (die as we speak vernieuwd wordt).

Het plaatsaanbod voorin en op de tweede rij is ronduit vorstelijk, en als je op een van de drie stoelen op de tweede rij zit geniet je van een zee aan beenruimte, terwijl de koper die dat wil ook kan opteren voor twee individuele luxestoelen op de tweede rij. Zelfs op rij drie zitten twee volwassenen vrij comfortabel voor korte tot middellange ritten, als ze eenmaal ingestapt zijn. De toegang naar die rij blijft, ondanks de elektrisch volledig naar voor schuivende en omklappende stoelen op de tweede rij namelijk iets voor mensen met enige acrobatische aanleg.

Dit cruiseschip op wielen is in de praktijk best handig in het gebruik, omdat alle vijf achterste stoelen met één druk op een knop elektrisch in- of uit kunnen klappen, en ook nog eens elektrisch in alle richtingen verstelbaar zijn, maar evengoed erg onhandig, als je met zijn enorme volume een plaatsje zoekt in de stad, of op smalle wegen rijdt. Ook de draaicirkel (13 m) is bepaald onpraktisch, en om in of uit te stappen moet je al een serieus hoogteverschil overwinnen. Dat zijn echter allemaal nadelen die ook zijn rechtstreekse concurrenten op hun lijstje met minpunten hebben staan.

Wij reden met de 30d-uitvoering, die uitgerust is met de basisdiesel uit het X7-gamma. Het gaat om BMW’s drieliter zescilinder in lijn, een superdiesel die we kennen uit de andere auto’s van het merk, en die hier 265 pk en 600 Nm levert, en daarbij –toch wel in tegenstelling tot onze verwachtingen- niet alleen niet de minste moeite heeft met de bijna 2,5 ton leeggewicht, maar daarbij ook nog eens vinnig en snel aanvoelt, een top van 227 km/h haalt en het sprintje tot de 100 km/h in 7,0 seconden aflegt. Het verbruik bedroeg tijdens onze test 8,6 l/100 km. Deze motor zit hem als gegoten, zozeer zelfs dat hij ons op geen enkel ogenblik de indruk gaf minder goed te presteren dan in de nochtans lichtere X5.

Wil je toch nog meer dieselpower, dan kan dat, want de top van het X7-dieselgamma wordt voorlopig gevormd door de indrukwekkende M50d met zijn vier turbo’s, 400 pk en niet minder dan 760 Nm aan koppel. Daarmee sleep je een cruiseschip uit het water.

Slepen doet de X7 trouwens moeiteloos, want hij kan tot 2.600 kg trekken, en ook buiten de gebaande paden staat hij zijn mannetje. Met het optionele Offroad-package evenaart de X7 de terreincapaciteiten van een Range Rover, al blijft het zonde om het risico te nemen je mooie en dure velgen te beschadigen aan de rotsen. Vanzelfsprekend zal dan ook zo goed als niemand effectief gaan offroaden met zijn X7, maar de wetenschap dat het moeiteloos kan doet natuurlijk veel.

Wie niet op diesel maar op benzine wil rijden kan ook, met de 40i-motor, een drieliter die 340 pk naar de vier wielen stuurt. Later dit jaar wordt ook de M50i-variant met zijn V8 van 530 pk bij ons geïntroduceerd, maar over de komst van een eventuele M-variant is nog niets officieel geweten, en of er net als bij de X5 een plug-in hybridevariant volgt is eveneens nog onduidelijk.

Op technologisch vlak kan je het zo gek niet bedenken, of het is (al dan niet standaard) voorzien. Zo viel het ons op dat hij –zegden we niet dat hij voor de Amerikaanse markt ontworpen is?- verwarmde én gekoelde bekerhouders heeft, beschikt over een op een dergelijk grote auto uiterst praktische automatische achteruitrijhulp, en over een ronduit noodzakelijke 360°-camera die het manoeuvreren met de X7 doenbaar maakt, maar ook over de allermodernste rijhulpsystemen die het mogelijk maken om de X7 (semi-)autonoom te laten rijden in fileverkeer.

Als SUV-alternatief voor de 7-Reeks draagt de X7 ook een premium-prijskaartje. De 30d is er vanaf € 88.800-, maar dan heb je nog geen recht op een DAB-radio of Apple CarPlay, wat eigenlijk ongehoord is. Onze testwagen had een prijs van € 108.000,- en was nog bijlange niet voorzien van alle mogelijke opties. 

De X7 is een atypische olifant in een porseleinwinkel. Je zou het niet verwachten, maar ondanks zijn enorme massa en volume is hij makkelijk precies te besturen en zwalpt hij niet over de weg. De grootste BMW ooit heeft ons dan ook verrast. Mooi kan je hem niet noemen, al went zijn gigantische grille na een tijdje wel. Wie voorbij de looks kijkt vindt een goed rijdende, erg ruime, luxueuze en buitengewoon comfortabele SUV, die bovendien even prestigieus en geraffineerd is als een Range Rover. De weinigen die er het geld voor hebben zullen zich hun aankoop niet beklagen.