De BMW X2 is het wat sportievere broertje van de X1, beide SUV’s laten zich nog altijd zowel met verbrandingsmotoren op benzine of diesel als met een volledig elektrische aandrijving bestellen. Wij kozen deze keer voor de plezanste van de hoop, de M35i xDrive. Een echte M of toch nog net niet, dat moest een weekje testrijden duidelijk maken.

Mochten auto’s met evenveel of dus eerder even weinig emotie worden gekocht als pakweg een wasmachine of een microgolfoven, een vierwieler als de X2 zou quasi zeker niet eens bestaan. De meerwaarde tegenover de X1 zit hem vooral in de looks en dus de sportieve(re) uitstraling, maar daar moet je dan wel wat meer voor betalen. Een nutteloze meerkost voor brave huisvaders en -moeders, die zouden de voor de X2 gevraagde extra centen wellicht eerder aan een nieuwe – wel ja – wasmachine besteden. Voor hen is deze test dus niet echt bestemd, maar we vermoeden dat heel rationele autokopers sowieso al niet zo vaak voor een toch altijd stevig geprijsde BMW zullen kiezen. Mensen bij wie de passie wel nog mee in de koffer of zelfs op de achterbank mag meereizen, daar hebben we de X2 M35i xDrive voor uit de garage van de Belgische invoerder gehaald.

Vriendelijke bui

We zeiden het al, kiezen voor een X2 is in de eerste plaats kiezen voor zijn wat coupé-achtige looks. Die zijn op zijn zachtst gezegd nogal ongewoon en volgens sommigen zelfs wat lomp, brutaal of ronduit... lelijk, maar dat vinden wij dan weer allerminst een probleem. We gaan onszelf ook niet meteen grote fans van het imposante achterwerk van de X2 noemen, maar vinden het wel nog altijd een goede zaak dat enkele auto’s er toch nog wat uitspringen. Zijn er al niet genoeg Chinese en andere SUV’s die zo sterk op elkaar lijken dat je ze amper nog uit elkaar houdt? Of kleine, middelgrote en grote Audi’s en Mercedessen waarvoor dat haast alleen nog met een meetmat lukt?

In een vriendelijke bui zouden we de X2 zelfs een origineler gestyleerde variant van de X1 durven noemen, maar er is nog een tweede en zelfs wat rationelere reden om hem te verkiezen en dus zijn al bij al kleine meerprijs van € 850 te verantwoorden. Er is inderdaad ook een technisch volledig identieke X1 M35i xDrive, maar die is zowat 5 centimeter korter en heeft ook een iets kleinere koffer. In de X1 kan je minstens 490 liter kwijt, in de X2 is dat 560 liter. Qua been- en zelfs hoofdruimte ben je met de tweede ook niet echt slechter af, enkel het in- en uitstappen gaat door de achteraan wat sneller ‘duikende’ daklijn misschien net iets minder vlot. Je kan dan ook niet meer stellen dat je met de X2 meer euro’s voor minder gebruiksgemak moet neertellen, tenzij je ook nog het net iets minder goede zicht naar achteren in de balans gooit.

De kassa rinkelt

Aangezien de M35i xDrive de toch wel stevig geprijsde topvariant van de X2-familie is, verwacht je je wellicht aan een rijke uitrusting. Tenzij je de commerciële politiek van BMW al een beetje kent, dan weet je zeker beter. Het interieur is bijzonder fraai afgewerkt en het grote scherm voor de digitale instrumenten en het knappe en gebruiksvriendelijke infotainment zijn natuurlijk standaard, maar voor anno 2024 toch niet meer zo bijzondere snufjes als de adaptieve cruisecontrol, het head-updisplay en de telefoonhouder met geïntegreerde inductielader moet wel nog worden bijbetaald. Het echt nut van My Modes als Expressive en Art en de erbij horende digitale ‘schilderijen’ ontgaat ons dan weer een beetje, gaat het qua sfeerschepping in auto-interieurs soms niet een beetje te ver?

We worden wel blij van de wat dikkere velg van het stuurwiel en de stoelen met extra zijdelingse steun. Je kan ook nog voor heuse M Sport-kuipstoelen gaan, die kosten je dan wel nog wat extra centen. De ruimte is zeker correct, al is de zitting van de achterbank naar onze smaak iets te vlak. Ze staat gelukkig wel lager dan in de elektrische i-variant van de X2, er steekt hier immers geen grote batterij onder de vloer. Over de laadruimte hadden we het al, die kan tot een voor een auto van dit formaat toch wel royaal te noemen volume van 1.470 liter worden uitgebreid.

Beetje trager

Hoog tijd om het over de kern van de zaak te hebben, bij zo’n M35i is dat natuurlijk de aandrijving. Dat levert een heel ander verhaal op dan dat van de iX2 die we hier recent al hebben getest, onze auto doet het immers zelfs nog zonder de mild-hybride assistentie die zoveel andere BMW’s en verbrandingsmotoren in het algemeen wel al hebben. De 2 liter grote viercilinder is recent nog eens aangepast, maar met onder meer gewijzigde inlaatpoorten en verbrandingskamers ging het daarbij veel meer om het drukken van het verbruik en de CO2-uitstoot dan om het verbeteren van de prestaties. In vergelijking met de vorige X2 zijn het vermogen en koppel zelfs lichtjes gedaald, terwijl de standaard voorziene vierwielaandrijving ook nog voor extra kilo’s zorgt. 

Het maakt dat de M35i xDrive zowat een halve seconde meer nodig heeft om van 0 naar 100 km/h te accelereren, in tijden van alsmaar snellere spurts van elektrische en ook andere auto’s kan dat toch enigszins verrassen. Maar wat de nieuwe X2 aan pure prestaties moet inleveren, maakt hij ruimschoots goed qua efficiëntie. We kunnen hier nu echt wel al ‘verklappen’ dat de auto het haast bangelijk grote rijplezier van echte M-modellen als de M2, M3 en M4 (natuurlijk) niet evenaart, daar mist de motor dus de kracht en het onderstel de op pure sportiviteit gerichte afstelling voor.

Twee gezichten

BMW deed echter wel, zoals het dat aan zijn reputatie verplicht is, genoeg moeite om de auto een rijdynamiek te bezorgen die zijns gelijke in het huidige SUV-landschap niet of toch amper kent. Met dank aan onder meer de wat stijvere structuur en de aanpassingen aan de anti-rolstangen en het caster, maar zeker ook aan de adaptieve dempers. Die laatste dragen trouwens evengoed bij aan het comfort van de auto, door de nadelige impact van het verlaagde chassis en de grote velgenmaat enigszins te compenseren. Het maakt ook van deze BMW weer een SUV met twee gezichten: dat van een snelle en comfortabele cruiser in normale doen en dat van een echte bochtenpikker als de goesting van de bestuurder er is en de weg en de verkeersomstandigheden het toelaten. Met meteen de bedenking dat het laatste zeker in België natuurlijk niet zo vaak meer het geval is.

Als het toch nog eens kan en vooral mag, is het ook genieten van de bijzonder efficiënte besturing. Je plaatst de voorwielen met indrukwekkend veel precisie de bocht in, de elektrische bekrachtiging behoort dan ook tot het beste dat je vandaag op de SUV- en zelfs andere markten zal vinden. De xDrive-vierwielaandrijving met variabele krachtverdeling over voor- en achteras doet het allemaal nog wat makkelijker lijken, voor de echte puristen misschien zelfs iets té makkelijk om er nog echt een uitdaging van te maken. Maar zo hoort dat dezer dagen natuurlijk ook, zeker voor auto’s die op een iets groter klantenbestand dan dat van de ‘echte’ M’s mikken.

Puntje(s) van kritiek?

Of er ook nog wat andere en dan misschien echt negatieve kanttekeningen te maken zijn? Ach, bij een pittige rijstijl loopt het gemiddelde verbruik al snel op richting 10 en zelfs nog meer liters per 100 kilometer. Dat krijg je desgewenst nog een stuk lager, vraag is dan wel of je niet beter voor een wat minder krachtige X2-variant kiest. Dan doe je ook een flinke besparing op de aankoopprijs, met € 61.800 is de dus nog niet eens echt luxueuze M35i xDrive immers wel een dure vogel. Het betreft hier toch nog altijd een eerder compacte SUV, om onze beide voeten dus meteen weer echt op de grond te krijgen.

Laat ons wel wezen, het is niet met deze X2 M35i xDrive dat BMW zijn jaar zal goedmaken. Toch niet in België, waar het succes van het merk vooral met de populariteit op de markt van de bedrijfswagens heeft te maken. Daar heeft zo’n nog niet eens mild-hybride krachtpatser natuurlijk weinig of niets te zoeken. In de garage van de ‘echte’ M-fan misschien ook niet, al biedt de auto best wel heel wat rijplezier. Leuk voor wie er toch de nodige centen voor kan en wil vrijmaken, zullen we dus maar besluiten.