De Stelvio is Alfa Romeo’s eerste SUV, en een belangrijk model in de wetenschap dat afwezig blijven in deze autocategorie gelijkstaat aan het hypothekeren van je kansen om te scoren in de verkooplijsten. Hij moet het opnemen tegen premiumconcurrenten als de Jaguar F-Pace, Audi Q5, BMW X3, Volvo XC60, Mercedes GLC en zelfs de Porsche Macan. Dat is geen kleine uitdaging, als je de kwaliteiten van die concurrenten kent.

Op esthetisch vlak doorstaat de Alfa de vergelijking met de concurrentie alvast moeiteloos. Hoewel zijn voorzijde ons wat geforceerd lijkt is hij vooral langs de zij- en achterkant ronduit mooi te noemen. Het Italiaanse design valt in de smaak, en ook aan de binnenkant is dit een knap ontworpen auto. Het dashboard is grotendeels geïnspireerd op dat van de Giulia, met een horizontaal ontwerp en een slank, mooi geïntegreerd infotainmentscherm dat echter (zelf in de grootste versie) wat klein lijkt vergeleken met de concurrentie. De afwerking en de gebruikte materialen zijn van een goed niveau, al merk je aan bepaalde details zoals de speling die op de draaiknoppen zit of de niet volledig gelijklopende chroomlijsten rond de zijdeuren dat de hoogste kwaliteitsstandaarden nog niet gehaald worden.

Over rammels of piepjes hoor je ons echter niet, en de bediening van alle functies verloopt vlot, al is het navigatiesysteem qua grafische weergave voorbijgestreefd en biedt het infotainmentgeheel slechts een beperkt aantal mogelijkheden, zonder Apple CarPlay of Android Auto bijvoorbeeld, en is het voor het inschakelen van de (achter)ruitenwisser(s) soms wat zoeken. Dat zijn echter details in een verder geslaagd geheel.

Het doel van Alfa was dus om met de Stelvio de best rijdende SUV in zijn klasse op de markt te brengen, en het Italiaanse merk heeft daar alle vertrouwen in omdat het de rijeigenschappen van zijn hoogpoter heeft afgestemd op die van de op dynamisch vlak unaniem geloofde Giulia, de achterwielaandrijver waarmee Alfa de vernieuwing recent inzette. Tijdens onze test viel het ons dan ook op dat de Stelvio-rijervaring veel heeft van die in de Giulia, hoewel je een kleine twintig centimeter hoger zit. De auto betrekt de chauffeur erg bij het rijden, en het stuur is heel direct, waardoor hij de bestuurdersinput onmiddellijk vertaalt in richtingsveranderingen, wat sportief aanvoelt en uiterst aangenaam is voor al wie graag voelt dat hij rijdt. In rechte lijn toont hij zich dan weer uiterst stabiel. Een puike prestatie van de onderstelingenieurs die hier toch rekening moesten houden met het hogere zwaartepunt van een SUV. Daarbij gaat de Stelvio ook in scherpe bochten niet veel overhellen en combineert hij zijn opmerkelijke dynamiek met een correct ophangingscomfort.

De tweeliter benzinemotor van deze Alfa telt vier cilinders en levert een mooie 280 pk. Die krachtige versie is alleen als Q4-vierwielaandrijver leverbaar, waarbij het grootste deel van het vermogen altijd naar de achterwielen gaat, en de voorwielen enkel indien nodig ingeschakeld worden. Helemaal in de lijn met de sportieve rij-ambities van deze Italiaan dus.

De dorst van de tweeliter is met 10,6 l/100 km gewoon gemiddeld, maar de prestaties zijn absoluut de moeite. Optrekken tot 100 km/h gebeurt in een puike 5,7 seconden en de top ligt op 230 km/h. Zonder brutaal te zijn is hij altijd klaar om uit de startblokken te schieten, met mooie hernemingen en vlotte acceleraties. Daarbij bromt de viercilinder best lekker, en schakelt de achttrapsautomaat snel op, zeker in Dynamic-stand, gebruikmakend van het maximumkoppel van 400 Nm dat vanaf 2.250 toeren beschikbaar is.

De overbrenging is op alle versies automatisch, en Alfa koos hier voor de gekende ZF-achttrapsautomaat die helemaal naar Italiaanse smaak werd afgesteld en in onze testwagen erg snel schakelde. Bij dat schakelen kan de bestuurder ook gebruik maken van de schitterende grote schakelpeddels achter het stuur, die eens niet van plastic maar van echt, heerlijk aanvoelend aluminium gemaakt zijn.

De stoelen zitten comfortabel, en de koffer heeft met 550 liter een aardig volume, al is de laadopening niet al te breed. De beenruimte achterin is correct als de bestuurder en passagier voorin zich niet té egoïstisch tonen. De middelste plaats achteraan is duidelijk veel minder comfortabel dan de twee buitenste plaatsen, maar dat is niet alleen bij de Stelvio zo.

Naast de 280 pk-uitvoering is er ook een 200 pk-versie op benzine, en voor veelrijders die diesel verkiezen is de 2.2-diesel uit de Giulia met drie vermogens verkrijgbaar: 150, 180 of 210 pk. De diesel is de enige die ook als achterwielaandrijver kan gekozen worden, op de 150 & 180 pk.

De catalogusprijzen van de Stelvio starten bij € 39.550,-, en de 280 pk Turbo heeft een basisprijs van € 50.550,-. Onze testwagen was een First Edition-uitvoering die voor € 57.700,- volledig uitgerust is met onder meer mooie twintigduimvelgen, een lederen interieur, het 8,8”-infotainmentsysteem met achteruitrijcamera (jammer genoeg niet van topkwaliteit), een DAB-radio en heel wat moois. Voor dat pakket is dat een correcte prijs, al is het nog niet duidelijk of de Stelvio zijn waarde even goed zal behouden als zijn rechtstreekse concurrenten.

De eerste SUV van Alfa Romeo is meteen een volwassen aanbod. Weinig SUV’s uit deze klasse combineren zoals de Stelvio dat doet een hoge mate van rijplezier en sportiviteit met een degelijk comfortpeil. Hij krijgt echter af te rekenen met erg sterke concurrenten, die soms betere objectieve elementen kunnen aanbrengen. Daardoor zal zijn succes zal afhangen van het hart van de bestuurder. Houdt die van autorijden en een auto met een ziel, dan zal de Stelvio hem niet teleurstellen.