Het topmodel van de Giulia luistert nog altijd naar de naam Quadrifoglio en zet 520 pk op de achterwielen. Kan deze sportieve Italiaanse sedan nog altijd overtuigen, of beginnen de rimpels het plaatje te verstoren?

Negen jaar. Zo oud is de Giulia intussen alweer. In mensenjaren stemt dat overeen met 70-plus. Alfa’s vierdeursberline lijkt echter bijzonder goed bestand tegen de tijd. Hij straalt nog altijd veel charisma uit en blijft zijn publiek charmeren. Een beetje zoals Richard Gere, die intussen ook 75 rondjes rond de zon heeft gedraaid.

Tussen zijn introductie en vandaag onderging de Giulia enkele discrete wijzigingen. Dit jaar nog werd hij bedacht met Matrix-LED-koplampen (eindelijk). Zijn dashboard is echter zo oldskool als je maar kan bedenken: de wijzerplaten zitten vervat in dikke kokers en het infotainmentscherm bevindt zich onder een boogvormig afdakje. Het is behoorlijk klein en reageert traag. Op digitaal vlak is de Giulia niet meer mee met zijn tijd. Een beetje zoals Richard geen held is met een iPad misschien.

Maar je koopt een Giulia Quadrifoglio niet om op het internet te surfen, online diensten te kopen of een conversatie mee te voeren. Over dus naar de rode startknop op het stuurwiel, die het zeskamerige, 2,9 liter grote hart van deze sedan met een klassieke starter tot leven brengt. Mild hybrid? Neen, daar doet hij niet aan mee. Onze auto was voorzien van de optionele Akrapovic-uitlaten, en die resoneren dat het een lieve lust is bij een koudstart.

Daarna verdwijnen de motordecibels naar de achtergrond. Verwacht dus geen Abarth-geknal of Maserati-gebrabbel. De Giulia Quadrifoglio blijft beschaafd. Alleen als je hem in sportstand zet (in Alfa-land is dat de D-stand van de DNA-draaischakelaar links van de pook) en je hem op zijn staart duwt, geeft de uitlaat van jetje. In deze stand reageert de achttrapsautomaat ook kwieker en duwt hij de zescilinder hoger in de toeren voordat hij opschakelt. Je kunt ook het heft in eigen handen nemen met de prettig grote schakellepels aan het stuur.

De 2.9-V6-biturbo zet 520 pk op de achterwielen. Combineer dat met een vrij beperkt gewicht van 1660 kilo en je krijgt een levenslustige bolide waarvan de karrevrachten rijplezier zich perfect laten doseren… op een droog wegdek. Valt er wat regen, dan laat je alle elektronische bewaarengelen best een oogje in het zeil houden… Gelukkig helpt het mechanische sperdifferentieel om het gripverlies van het buitenste wiel in te dijken in pittig genomen bochten. Of hij ook lekker drift? Het antwoord is ja, maar helaas hebben we dat deze keer niet kunnen uitproberen omdat we geen circuit ter beschikking hadden.

Hamvraag: is deze Alfa dagelijks bruikbaar? Dat hangt er vanaf. Het antwoord is voor ons neen als je voor de optionele carbon-kuipstoelen gaat. Die zitten plankhard en hebben geen lendensteun. Voeg dat bij de op zich al stugge dempers en mensen met rugklachten geraken niet verder dan het eind van de straat. De standaardstoelen zitten veel comfortabeler. Ook moet je rekening houden met de lage spoilerlip vooraan. In vergelijking hiermee is de Mercedes-AMG C 63 S E Performance een stuk veelzijdiger, maar die moet het met twee cilinders minder stellen en is veel minder speels. 

De looks en prestaties van de Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio zijn anno 2024 nog altijd actueel. Zijn digitale rimpels compenseert hij met onversneden mechanisch rijplezier. Een auto voor de liefhebbers dus.