Volkswagen had hoge volumeverwachtingen voor de ID.3, die de Golf van de elektrische auto’s moest worden. Die werden om allerhande redenen niet geheel ingelost. Of de geüpdatete versie de initiële gebreken rechtzet, dat wilden wij achterhalen tijdens een praktijktest.  

Over het design van de bijgespijkerde ID.3 kunnen we kort zijn: je moet de oude en nieuwe versie al bijna naast elkaar parkeren om de verschillen te spotten. Een opmerkzame blik leert dat de motorkap visueel werd uitgerekt door de zwarte strip onder de voorruit te verwijderen. In de nieuwe voorbumper zitten voortaan air curtains om de lucht beter rond de wielen te geleiden. Achteraan lichten de tweedelige achterlichten voor het eerst ook op in de achterklep. Voeg daarbij nog wat nieuwe kleuren en hebt het esthetische aspect zowat gehad. 

Of toch aan de buitenzijde. Vanbinnen is er meer aan de hand. Volkswagen heeft geluisterd naar de kritiek van pers en publiek op de materiaalkeuze. De zachtere oppervlakken met schuimvulling in de cockpit dragen alleszins bij tot een betere tactiele indruk. Ook werden de deurpanelen hertekend en gaan ze voortaan getooid met een grote lap microvezeltextiel dat als alcantara aanvoelt en voor 71 procent uit gerecycleerde grondstoffen bestaat. De contraststiksels zorgen voor de finishing touch.  

Vooral een software-sprong voorwaarts

Een van de grootste punten van kritiek op de eerste generatie ID.3 betrof de werking van het besturingssysteem. Volkswagen koopt dat niet in bij een leverancier, maar koos ervoor om het zelf te ontwikkelen. Het bleek al snel een gevalletje “schoenmaker, blijf bij je leest”: VW kampte van meet af aan met een achterstand die het zelfs na jaren niet weggewerkt kreeg. Zo was Apple CarPlay zelfs niet beschikbaar bij de productiestart van de ID.3.Drie jaar later zet de facelift de tekortkomingen van het platform enigszins recht. De bugs zijn eruit, de functionaliteit werd uitgebreid en de structuur is nu logischer en helderder van opbouw. Zo bevindt het oplaadmenu zich voortaan op het eerste niveau van het aanraakscherm. We staan nog niet op BMW-niveau, maar het gaat de goede richting uit. De digitale schuifschakelaars voor het radiovolume en de temperatuur van de airco zijn helaas niet gewijzigd en dus nog steeds niet verlicht. In het donker is het dus aftasten geblazen.  

Vlot in de omgang

Voorlopig heb je enkel de keuze tussen een versie met 58 kWh en 77 kWh aan opslagcapaciteit. Beide worden ze op de achterwielen aangedreven door een elektromotor van 150 kW. Niets nieuws onder de zon dus. De versie met de grote batterij duikt net onder de acht seconden qua acceleratietijd en komt zelfzeker voor de dag. Zijn hoge gewicht en lage zwaartepunt doen uiteraard een duit in het zakje. 

Sturen doet de ID.3 best prettig en hij laat zich nauwkeurig door de bocht leiden. Keerzijde van de medaille is het nogal droge wegcontact. De auto durft ook lichtjes bokken op aanhoudende oneffenheden. Nog een puntje van kritiek betreft de remwerking. Soms heb je echt geen idee van waar de ID.3 tot stilstand gaat komen. De remblokjes mochten wat steviger worden dichtgeknepen, want vaak doe je toch langer over de vertraging dan verwacht. 

Bijna 500 kilometer 

Op papier haalt de versie met 77 kWh (netto) 559 kilometer met een volle batterij en is hij gehomologeerd op 15,7 kWh/100 km. Ondanks de vele kilometers snelweg die we hem voor de wielen schoven, steeg ons testverbruik hier niet zover bovenuit: we klokten af op 17,2 kWh/100 km. We haalden dan ook bijna 500 kilometer, weliswaar in gunstige klimatologische omstandigheden. De intelligente energieterugwinning draagt ongetwijfeld een serieus steentje bij. 

Laatste interessant weetje: Volkswagen introduceert op de ID.3 ook de zogenaamde “Plug&Charge”-functie. Gedaan met pasjes of tags voor de kaartlezer laten bengelen: de auto brengt zelf de communicatie met de laadpaal tot stand zodra je de kabel inplugt, waarna het laadproces opstart. De laadprestaties zijn overigens ongewijzigd: 11 kW voor wisselstroom, 170 kW voor gelijkstroom. 

De vernieuwde ID.3 is na zijn facelift eigenlijk wat hij van meet af aan had moeten zijn. Hoewel niet alle valse noten uit de partituur zijn verdwenen, zouden we kunnen leven met deze elektrische Volkswagen als daily driver. Blijft dat sommige concurrenten qua technologie en value for money betere kaarten op tafel leggen…