We hebben reikhalzend uitgekeken naar de SL 43. Die stelt het namelijk zonder alle geavanceerde grip-, stuur- en ophangingsgadgets van de tech-heavy SL 63 4MATIC+ en wordt gewoon lekker klassiek op de achterwielen aangedreven. Door een viercilinder, maar eentje die zo driftig is…

Twintig jaar geleden zou het ronduit ondenkbaar zijn geweest dat de toproadster uit het sterrengamma zich zou verlagen tot minder dan zes cilinders. Er is echter heel wat veranderd in Stuttgart en in “de automobiel” tout court.  Zelfs in de hoogste voertuigregionen krijgt koning CO₂ de meest hardleerse constructeurs op de knieën. Een plug-inhybride Ferrari? Doodnormaal anno 2023.

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat ook Mercedes oplossingen heeft gezocht om de uitstoot te drukken in de SL-Klasse. Die krijgt in zijn huidige generatie hoe dan ook de AMG-badge opgekleefd, een keuze die de GT-liefhebber niet onverdeeld gelukkig stemt. In het geval van de instapversie is er dus geen sprake meer van een 350 of 400, maar een ‘43’. Helaas niet met de zescilinder uit de vorige C- en GLC-Klasse, maar met de driftige tweeliter uit de A45.

Wildebras

Nieuwsgierig maar met enig voorbehoud ploffen we onze derrière in de SL 43, die als enige uit het gamma met of zonder uitvoerig AMG-spoilerwerk kan worden geleverd. Bij stationair toerental klinkt de motor eigenlijk niet slecht. De diepe bastonen die aan de uitlaat ontsnappen, verraden dat er toch wat poeier onder de motorkap schuilt. 280 kW (381 pk) en 480 Nm om precies te zijn. 

We trekken de selectiehendel in D, geven gas en… zijn in eerste instantie verrast door het schokkerige gedrag van de aandrijving. Is het omdat de motor koud staat? Ligt het aan de AMG Speedshift MCT 9G zelf? We rijden langzaam door om de vloeistoffen op temperatuur te laten komen, genietend van de zonnestralen op onze bol. De bijzonder goed ontworpen en geluiddichte kap laat zich in een handomdraai elektrisch neerklappen, ook al rij je tegen 60 km/h. Het windnet is daarentegen veel minder praktisch. Je laat het dan ook beter op zijn plaats eens het geïnstalleerd is. Er zal toch nooit iemand op de achterbank zitten: die is net groot genoeg voor je weekendtas of je golden retriever.

De rijhouding is die van een echte roadster. Je zitvlak hangt een voet hoog boven het asfalt, vlak voor de achterwielen, en voor je strekt zich de lange, gewelfde motorkap uit. Nog even wachten tot de motorparameters in het groen staan en… we vloeren het gaspedaal. Hola! De achterwielen krijgen het brutaal opbouwende motorkoppel niet verwerkt en worden secondenlang tot de orde geroepen door de elektronica. Verrassend… En niet bepaald aangenaam.

Elektrische turbo

We checken de kilometerteller van onze testauto om ons van de slijtagegraad van de banden te vergewissen. Tweeduizend stuks: zo erg kunnen onze collega-journalisten het rubber toch niet getergd hebben? Het wegdek ligt er droog bij en de auto staat niet in Sport-stand. Toch schudt de SL 43 met zijn poep alsof hij Jay-Lo was, zeker wanneer je een rotonde met een vleugje gas verlaat. Op een licht beregend wegdek kun je maar beter wat reserve inbouwen…

Zolang het ESP niet drastisch ingrijpt en de flow niet onderbreekt wanneer de gierbeweging te groot wordt, zou je dit als “fun” kunnen ervaren, maar we betwijfelen of de doorsnee SL-koper dit soort gedrag wenselijk vindt – toch niet in de standaardsetting. We hadden ook verwacht dat de elektrische ondersteuning (dit is een mild hybrid) het blok wat sneller zou aanzwengelen na een stop aan de verkeerslichten – je moet toch even geduld hebben als het licht op groen springt. Bovendien lijkt de “elektrische turbo met F1-technologie” waar Mercedes-AMG mee pocht, de koppelcurve – subjectief alvast – niet echt op te vullen bij lage toeren.

Relaxed cruisen zit dus minder in zijn DNA dan we gewoon zijn van Mercedes. De SL 43 komt het meest tot zijn recht als je er de enigszins pees op legt. Hij is ontegenzeggelijk minder veelzijdig dan zijn voorganger, zelfs in die mate dat je hem amper als daily driver kunt gebruiken. Of het verbruik dan toch op zijn minst meevalt? Ja: je kunt zijn dorst beperken tot minder dan 9 l/100 km, maar dubbel zoveel kan ook als je rechtervoet ADHD heeft.

Prijsvoordeel?

De SL 63 4MATIC+ (die we vorige zomer konden testen) zit tjokvol pk’s, bits en bytes en kost een meer dan flinke duit: dik € 202.554 – om te beginnen. Voeg daarbij de BIV en je bent nog eens € 12.600 verder. Of je veel voordeel doet door je te ‘beperken’ tot de 43? Jazeker: die verkoopt zijn huid ‘slechts’ voor € 132.495 en gaat gepaard met een aanslagbiljet voor dik € 3.000 voor de belasting op inverkeerstelling. Ook de jaarlijkse verkeersbelasting is met € 490 peanuts in vergelijking met de € 3.000 die je op de vierliter-V8 van de 63 verschuldigd bent.

Je spaart dus de prijs van een nieuwe E-Klasse uit door voor de 43 in plaats van de 63 te gaan, zonder al te veel in te boeten qua prestaties. Van nul naar honderd in 4,9 in plaats van 3,6 seconden: dat is geen universum van verschil. We kunnen niettemin maar tot één conclusie komen: we hadden toch liever een ‘53’ in het SL-gamma gezien, met daarin de drieliter-zescilinder van de vorige C- en GLC-Klasse of de uitgaande E-Klasse. Die legt meer raffinement aan de dag en zou de SL veel meer GT dan GTI maken, met als bonus een minder banale uitlaatbrom.

De viercilinder van de “43” is behoorlijk ‘boertig’. Wie lak heeft aan souplesse en vooral fun wil beleven onder de vorm van een beweeglijke kont, moet de SL 43 zeker aan zijn kandidatenlijstje toevoegen.