De doorsnee Ford F150-koper in Amerika ligt niet wakker van de uitstoot van zijn truck. Het is hem om de power en de utility te doen. Als je die zaken kunt vergroten door de V6 of V8 op benzine in te ruilen voor twee elektromotoren, dan neemt hij het ‘groene’ verhaal er graag bij. Een beetje de omgekeerde wereld, waar we met Autonieuws kort van konden proeven. 

Voordat de pick-uphaters op hun achterpoten gaan staan: Ford of Europe heeft geen intentie om de F150 Lightning bij ons in te voeren. Het heeft ook de gewone F150 met benzinemotor nooit officieel verdeeld. De exemplaren die bij ons je pad kruisen, zijn via een parallelimporteur op ons grondgebied beland. 

Dat de Lightning bedankt voor een trans-Atlantisch avontuur, ligt aan diverse zaken. Primo: het beperkt aantal exemplaren dat in Europa een eigenaar zou kunnen vinden, verantwoordt de homologatiekosten niet. Secundo: in thuisland Amerika kan het merk de vraag niet bijbenen, dus waarom zouden ze Lightnings exporteren? Tertio: zo’n dikke pick-up wordt bij ons veelal beschouwd als veel te groot en te zwaar voor onze wegen. Ze hebben ook een kwalijke reputatie wat voetgangersveiligheid betreft. Kortom: de F150 zou negatief kunnen afstralen op het imago van Ford, ook al is het een elektrisch voertuig.
Waarom dan toch een test van de F150 Lightning? Simpel: om ons Europeanen even te laten proeven van een geëlektrificeerd Amerikaans icoon dat op zijn thuismarkt een heuse buzz veroorzaakt. Om zijn kunnen te demonstreren. Om te laten zien dat men in de USA ook bezig is met duurzaamheid. Al kun je daar de nodige vraagtekens bij zetten. 

580 pk, 1050 Nm, 131 kWh 

We klauteren aan boord van onze testwagen, een dik drie ton wegende F150 Lightning Platinum met Extented Range Battery. Wat een kolos. Hij is zo breed dat je voorin gemakkelijk met zijn drieën zou kunnen zitten, maar in de plaats daarvan rusten de bipsen van de bestuurder en zijn convoyeur op dikke lederen fauteuils met daartussen een massieve middenconsole. 

De technische specificaties van onze stille reus zijn al even indrukwekkend als zijn voorkomen: twee elektromotoren verdelen 433 kW (580 pk) en 1050 Nm (!) over de vier wielen. Daarmee kun je menig sportwagen losrijden aan de verkeerslichten – amper 4,5 seconden volstaan om van nul naar honderd te spurten. 
Voor een gevaarte van afgerond 5,9 meter lang, 2 meter hoog en 2,45 meter breed met de spiegels in positie is dat schrikwekkend snel. Te snel voor een auto die wel overweg kan met zoveel power in een rechte lijn, maar bij de eerste scherpe bocht door de mand valt. Dat hoeft natuurlijk niet te verwonderen met een wielbasis van 3,7 meter en een draaicirkel van 15,6 meter. Het is dus behoorlijk molenwieken op een rotonde – en goed proberen in te schatten tot waar de voorbumper komt, want de F150 laat zijn snuit moeilijk afbakenen.

Het spreekt voor zich dat een pick-up als deze het best tot zijn recht komt als je er gezapig mee rijdt. Als je denkt dat de ophanging aan de zachte kant is, dan heb je het echter mis. Van bij de eerste verkeersdrempel wordt het duidelijk dat de vering behoorlijk stug werd afgesteld. Het blijft natuurlijk een pick-up die voorbestemd is om redelijk wat massa te kunnen dragen en slepen.

Krachtpatser

Ford had bij wijze van demonstratie een trein van zeven voertuigen gekoppeld aan de F150 Lightning met een totaalgewicht van 16,3 ton. De instructeur zet alle wagens in neutraal, zorgt ervoor dat de stangen ertussen spelingvrij zijn en geeft zachtjes gas. De F150 geeft geen krimp bij het aanzetten, al staat de hele trein op een lichte helling. Indrukwekkend. Officieel mag hij trouwens 4,5 ton trekken. In Amerika kan dat allicht van pas komen, als je in de paardenbusiness zit of zo. 
Omdat hij ook geacht wordt uitdagend terrein te verorberen, had de Belgische Ford-importeur daarnaast ook een offroadparcours voorzien. We schakelen de terreinmodus in via de grote verticale tablet, die zo werd overgenomen uit de Ford Mustang Mach-E, en vergrendelen het centrale differentieel. What could possibly go wrong?

We beklimmen een zachte helling met diepe, spekgladde voren. De F150 Lightning zoekt grip, blijft ter plaatste trappelen en lijkt zich stilaan los te wrikken, maar wat niemand verwacht, gebeurt toch. De achterwielen graven zich bijna naafdiep in en het is game over. De oorzaak is niet ver te zoeken: onze testauto staat op 22-duimers met all-seasonbanden. Deze oefening was allicht een brug te ver voor dit soort schoeisel, dat onmiddellijk verzadigd geraakt met slijk.
Dat neemt niet weg dat we even later met twee vingers in de neus een steile klim op drogere, maar losse ondergrond afwerken. Nog maar eens een demonstratie dat kracht niets is zonder controle.

Als je je afvraagt hoeveel hij verbruikt, dan kunnen we je meedelen dat we bij een rustige rijstijl met de grens van 25 kWh/100 km hebben geflirt. Onze collega’s kwamen op een 9 kWh/100 km hoger gemiddelde uit. Volgens de Amerikaanse EPA-meting moet de versie met de grote batterij van 131 kWh netto (!) bijna 500 kilometer (300 mijl) ver geraken. Dat lijkt te stroken met onze bevindingen, hoe irrelevant ze ook zijn.

Kroketje in open lucht

Ons testnamiddagje eindigt met een kampvuur op een open vlakte in de vrije natuur. Het is dan dat de Lightning een van zijn leukste trucjes bovenhaalt. De begeleiders van het evenement toveren enkele bakken bier en frisdrank, wat flessen wijn, wat dozen met hapjes en twee airfryers uit de frunk van de auto, waarin je met gemak een schaap kwijt kunt. In metrische eenheden: 400 liter.

Even later staan de airfryers kroketjes te bakken met stroom die rechtstreeks uit de batterij van de F150 komt. Er bevinden zich immers meerdere stopcontacten in de laadbak, die samen dik 9 kW kunnen afleveren. Handig voor dit soort openluchtapero’s, maar zeker ook om je elektrische gereedschap mee te voeden op een werf. Hetzelfde Ford Pro Power Onboard-systeem is beschikbaar op de elektrische bestelwagens van Ford.
Wat we onthouden van onze kennismaking met de Lightning? Dat hij heel wat onvermoede trucjes uit zijn mouw schudt, een heerlijke cruiser is op rustige, vlakke wegen en in vergelijking met Europese pick-ups veel rianter is uitgerust inzake comfort en infotainment. Maar ook dat hij loeizwaar en veel te breed is voor onze wegen. Wat ons betreft, mag hij in de States blijven. Daar kan hij misschien zijn steentje bijdragen tot een enigszins groenere mobiliteit.