De vijfde generatie van Renault’s legendarische stadswagen krijgt halfweg zijn carrière een imposante snoet aangemeten. In het interieur doen meer gerecycleerde materialen hun intrede, zonder afbreuk te doen aan de kwaliteitsindruk. En de E-Tech Hybrid blijkt nog eens prettig in de omgang ook.

We kenden de Clio al als een degelijke compacte hatchback die van heel wat markten thuis is. Deze Parisienne speelt op diverse vlakken in een hoger segment – het is eigenlijk enkel doordat je voorin dicht bij elkaar zit dat hij/zij/hen zijn/haar/hun stadswagenpositionering verraadt.

Om de facelift van de “Phase I” te herkennen moet je er ditmaal geen vergrootglas bij nemen. De snoet is echt radicaal anders. De dunne koplampen met standaard ‘full led’-verlichting verlenen de Clio een scherpere blik. Het fascinerende radiatorrooster met dambordmotief vertoont een kleurverloop dat varieert van donker ter hoogte van het logo naar lichter aan de uiteinden.

Aan de achterzijde krijgen de lichtblokken een “ijsblok”-behandeling: het glas is transparant wit. Ook de achterbumper werd hertekend met het oog op een bredere pose. Er zijn zes verschillende diffusers verkrijgbaar met of zonder uitlaatpijp naar gelang van de uitvoering.

Esprit Alpine: nooit gezien

Samen met de cosmetische update trakteert Renault de Clio ook op een Esprit Alpine-behandeling. Verwacht geen sportieve set-up van de ophanging of extra pk’s – het gaat enkel om een esthetisch pakketje dat er best prettig uitziet en de Clio nog meer visuele va-va-voom biedt. De schistegrijze spoilerlip, de diffuser en sierstrips onder de deuren doen hun duit in het zakje, samen met de 17 duim grote, zwart gediamanteerde velgen.

De Franse driekleur komt overal in het interieur terug. De voorstoelen van de Esprit Alpine omarmen je bovenlichaam en zitten best prettig. Ze zijn beide in de hoogte regelbaar, maar Renault vergat om een regelbare lendensteun te voorzien. De bolling van de rugleuning blijkt op langere ritten onvoldoende, of toch voor mensen met lage rugpijn, zoals ondergetekende. Goede punten krijgt de constructeur dan weer voor het gebruik van een bekledingsstof die voor 72 procent uit gerecycleerde PET-vezels bestaat.

Ook het sportstuurtje is met het oog op duurzaamheid bekleed met namaakleder in plaats en echte koeienhuid. Je ziet en voelt het verschil amper. Het ligt perfect in de hand en beschikt het over een riante hoogte- en diepteregeling, zodat het met de rijhouding voor iedereen snor moet zitten. Wie achterin plaatsneemt, zal beamen dat de ruimte best ok is. De koffer is met 299 liter zelfs bovengemiddeld groot. 

Hybride zonder stekker

Renault heeft niet aan de aandrijving van de Clio E-Tech Hybrid gesleuteld. We kennen deze 145 pk sterke stekkerloze hybride als een aangename metgezel in en rond de stad, waar hij maximaal elektrisch kan rijden. Renault claimt dat dat tot 80 procent van de tijd kan – dat lijkt ons misschien wat optimistisch. Ook beweert de constructeur dat je tot 40 procent brandstof kunt besparen in een stedelijke omgeving. 

Dat willen we best geloven, maar dan moet je het gaspedaal zachtjes strelen en zo veel mogelijk energie recupereren tijdens het uitrollen of vertragen. Trap je hem op zijn staart, dan laat de 1.6-viercilinder van zich horen. Ook lijkt de automatische versnellingsbak dan af en toe de pedalen te verliezen, tenzij in Sport-modus. Als bravere chauffeur geniet je des te meer van de goede geluiddemping en souplesse van het geheel. 

Voor een auto van dit formaat biedt de Clio een voorbeeldig comfort, voor zover je niet te vaak over putten of verkeersdrempels moet rijden. Dan komen de zeventienduimers roet in het eten gooien. Wil je een zachter wegcontact, dan moet je je beperken tot de 15- of 16-duimvelgen… en de Esprit Alpine-kelk aan jou laten voorbijgaan.

Value for money

De Clio E-Tech Hybrid stoot 95 g/km CO2 uit, het equivalent van 4,2 l/100 km. Wij kwamen na een gemengde rit met diverse rijstijlen uit op 5,1 l/100 km. Het viel ons op dat het verbruik in de stad en op de snelweg amper van elkaar verschilde – het bewijs dat de elektrische ondersteuning zijn werk doet door de benzinemotor zoveel mogelijk te ontlasten.

De vraag is of je de meerprijs van de E-Tech Hybrid ten opzichte van de TCe 90 kunt terugverdienen. Als je vaak in traag verkeer vertoeft en de nodige discipline aan de dag legt (lees: proactief van het gas gaat), is het antwoord allicht positief. Wil je een automaat, dan ben je overigens sowieso aangewezen op de hybride Clio, want bij de benzinevarianten moet je altijd zelf in de pot roeren. 

De prijzen van de vernieuwde Clio zijn op het moment van schrijven nog niet vrijgegeven maar de importeur mikt op € 28.000 voor de Esprit Alpine. Dat lijkt ons niet onaantrekkelijk in vergelijking met de concurrenten. Die zijn trouwens dun gezaaid: enkel de Toyota Yaris GR Sport komt op de keper beschouwd in aanmerking.

De vernieuwde Clio kan er weer tegen voor enkele jaren. De Esprit Alpine-outfit oogt erg verleidelijk, maar schept misschien verkeerde verwachtingen. Deze Fransoos is immers geen sportieve auto, maar een vlotte reisgezel die vooral in stadsomgeving het beste van zichzelf geeft.