We hadden uitstekende herinneringen aan de Toyota GR Supra 3.0 Sport en de Toyota GR Supra 2.0 Sport die we in 2019 respectievelijk 2020 uitgebreid aan de tand konden voelen. Resumé van onze tests: Toyota heeft met deze vijfde generatie een compromisloze sportwagen gebouwd die stuur- en optrekplezier op de eerste plaats zet. De achttrapsautomaat werkt uitstekend, zij het niet uiterst sportief. Hoe bangelijk zou het zijn mocht de zespitter gekoppeld worden aan een handbak…
Daar had Toyota wel oren naar, maar het merk had die niet zomaar in zijn rekken liggen en ook bij partner BMW (de Z4 werd gezamenlijk met de Supra ontwikkeld; nvdr) vonden ze geen exemplaar dat overweg zou kunnen met het hoge koppel en vermogen van de drieliter. “Nou, dan bouwen we er toch eentje?”, zei de hoofdingenieur, die bij het Duitse ZF in de onderdelencatalogus had gebladerd en daarin de nodige ingrediënten zag voor zijn creatie.

Zo licht en robuust mogelijk

De componenten komen dus van ZF, maar ze zijn bereid volgens een ad hoc-recept van Toyota. Zo werden de transmissiebehuizing, aandrijfas en tandwielen aangepast en overbodige elementen, zoals de akoestische capsule rond de tandwielen, overboord gegooid om het gewicht te verminderen.

Ook werd de eindoverbrenging ingekort van 3,15 naar 3,46 om de acceleraties wat levendiger te maken. Het hart van de transmissie wordt gevormd door een nieuw ontworpen koppeling met een grotere diameter en een versterkte schotelveer. Door het grotere wrijvingsoppervlak en de sterkere veer kan dit nieuwe onderdeel de krachten aan die de pittige zescilinder op hem loslaat.

En passant werd ook de ophanging van de Supra aangepast – deze wijzigingen worden trouwens doorgevoerd op het hele gamma. De voorste en achterste stabilisatorstangbussen maken gebruik van stijver rubber en de schokdempers werden opnieuw afgesteld. De mechanische onderdelen van de elektrische stuurbekrachtiging en de bedieningsparameters van het systeem zijn eveneens gewijzigd.

Bovendien werd de Track-modus aangepast om gemakkelijk te kunnen driften. Nou, als dat geen uitnodiging is om dit beest de sporen te geven, dan weet ik het ook niet meer.

Gieren (van het lachen)

Er staan vier GR Supra’s opgelijnd in de pits van het Zuid-Spaanse circuit waar Toyota ons had ontboden. We laten ons neerglijden in het interieur van een grijze Supra met een oogstrelend cognackleurig lederen interieur. De kuipstoelen zitten fantastisch en laten zich uitvoerig elektrisch verstellen. De rijhouding is gewoon perfect, met een verticaal stuurwiel en een stevige pook die perfect staat opgesteld. De instructeur in de pace-car nodigt ons uit om meteen de Track-modus in te schakelen, maar wel de stabiliteitscontrole actief te houden.

We volgen hem het warme asfalt op. Jongens, wat een heerlijke klank toch! Zes cilinders op een rij en twee turbo’s: veel beter dan dit wordt het niet. Enkel een zingende vijfcilinder of een brommende V8 kan auditief tippen aan dit – let’s face it – Beierse huisorkest. We rijgen de versnellingen aan elkaar en stellen vast dat het pookgevoel aangenamer is dan bij de Toyota GR86. “Een deel van de verklaring schuilt in het hogere gewicht van de pookknop: dat zorgt ervoor dat de pook haast vanzelf zijn weg vindt in het schakelrooster”, aldus Herwig Daenens, hoofdingenieur van de GR Supra Manual en Master Driver bij Toyota. Door het hoge koppel – de zescilinder zet liefst 500 Nm op de achterwielen – moet je ook minder spelen met het koppelings- en gaspedaal om soepel te vertrekken.

Wat de transmissie bijzonder maakt, is de softwaresturing. Bij het opschakelen optimaliseert die het motorkoppel op het moment dat de koppeling wordt ingetrapt en losgelaten, zodat schokken worden afgevlakt. Bij het terugschakelen zorgt de software voor tussengas. It works like a charm… De enige transmissie die qua feeling en schakelplezier in de buurt komt, is die van de Ford Mustang Mach 1. Wil je toch liever geen digitale bemoeienis, dan moet je de Sport-stand inschakelen. 
Net als bij kleine broer GR86 wordt de Supra gekenmerkt door een natuurlijke balans. Het duurt dan ook niet lang voordat we de paardjes opjagen en de gripgrens opzoeken. De software laat verrassend veel gierbeweging toe voordat hij tussenbeide komt. Beland je in een overstuursituatie, dan kun je dat gemakkelijk controleren door met het gaspedaal te spelen en gepast aan het stuurwiel te draaien, maar toch laten we ons tot tweemaal toe verrassen.

In vergelijking met de GR86 is de Supra minder vergevingsgezind, wat gezien de hogere massa (1.575 kg) en het extra vermogen niet onlogisch is. Hoe dan ook is het lachen geblazen als je de vrijheid krijgt om je eigen limieten te verkennen op een circuit.

Enkel als Lightweight  

We waren erg gecharmeerd door onze grijze Supra met cognackleuring lederen interieur, maar tot onze spijt wees de Belgische Toyota-woordvoerder erop dat in ons land enkel de Lightweight-versie wordt ingevoerd. Zoals het woord aangeeft, betreft dit een variant die ontdaan is van alle ‘onnodige’ uitrusting, in casu de lederen bekleding, de elektrische stoelverstelling en de lendensteun. Resultaat: een besparing van 16,5 kilo ten opzichte van de versie mét deze features, “ten gunste van de wendbaarheid”.

Je zult dus moeten leven met een somber zwart interieur waarin alcantara gecombineerd wordt met textiel. Dat is ongetwijfeld gunstig voor de laterale grip, maar mocht je toch leder willen: er zijn genoeg bekwame interieurspecialisten in ons land die je wens in vervulling kunnen doen gaan.
 Wat dit beest moet kosten? We hadden gemikt op een kleine 60k, zeker gezien de verwijdering van voorgenoemde uitrusting en de prijs van de Supra GR 2.0 met automaat, maar Toyota wil toch minstens € 65.360 op zijn rekening zien verschijnen voordat je er de showroom mee verlaat. De Supra 3.0 Manual rijdt leuk, heel leuk, en allicht is het prijskaartje niet overdreven in vergelijking met dat van de Porsche 718 Cayman. Het grote probleem is dat de GR86 voor minder dan € 35.000 de jouwe kan zijn en eigenlijk amper minder fun biedt, zij het in een andere vorm…

De 3.0 met manuele versnellingsbak is ongetwijfeld de leukste van alle Supra’s. De speciaal ontwikkelde zesbak tilt het rijplezier naar een hoger niveau. De prijs lijkt ons hoog gegrepen, maar dat is dan vooral in relatieve in plaats van absolute zin gesproken. Deze Supra GR is immers een technologisch pareltje.