De Volkswagen Golf is in 2024 vijftig geworden, dat zal wel geen enkele autoliefhebber met op zijn minst een beetje interesse voor de geschiedenis hebben gemist. In hetzelfde 1974 lanceerde de Duitse constructeur echter ook al de Scirocco. Die coupé lijkt vandaag een beetje vergeten, ook al kenden de drie generaties van de auto best wel wat succes. Het waren er misschien zelfs vier, al was de tussen 1988 en 1995 aangeboden Corrado toch nog net iets meer dan Scirocco met een andere naam.

Coupés zijn wat uit de mode geraakt, dat hebben we al wel eens eerder ‘uitgelegd’. Het is te zeggen, de zogeheten algemene constructeurs durven ze niet meer bouwen. Het is zowat hetzelfde verhaal als voor de cabriolets, die vind je vandaag ook niet meer in de catalogi van Ford, Opel, Peugeot of Toyota. De vraag naar dat soort speelse auto’s is blijkbaar te klein geworden om de investering in de ontwikkeling ervan nog te verantwoorden. Al blijven er natuurlijk uitzonderingen. Bij Audi, BMW en Mercedes en ook zowat alle echte sport- en luxemerken, van Aston Martin tot Rolls-Royce, worden wel nog altijd cabrio’s gebouwd. En gelukkig maar, we willen ons geen autowereld voorstellen zonder een (open) BMW M4, een Mercedes SL of een Porsche 911. Er zijn daarnaast ook nog enkele buitenbeentjes, genre de Mazda MX-5, de Mini Cabrio en zelfs de wat vreemde – wegens eigenlijk een SUV – Volkswagen T-Roc Cabrio. Ook leuk, MG brengt nu wel een elektrische cabrio en Polestar en Tesla hebben zoals bekend gelijkaardige plannen.

Andere tijden

We laten de cabriolets even ‘rusten’, in deze Nostalgie gaat het dus over een van de auto’s uit de ooit best wel indrukwekkende reeks wat we ‘betaalbare’ coupés zouden kunnen noemen. Juist ja, knappe verschijningen als de Ford Capri, de Opel Manta, de eigenlijk ook al zowat vergeten Renault 15 en 17 (en later de Fuego), de Toyota Celica en nog heel wat ander vergelijkbaar gerief op vier wielen. Zowat elk autogamma telde toen een coupé, bij heel wat merken kwamen ze zelfs in verschillende maten.

Stel je voor, er werden er zelfs afgeleid van brave en soms ook wel wat saaie berlines als de Ford Taunus en de Opel Record, om nog maar alleen de Europese catalogi van die twee populaire merken te bekijken. Het was een tijd waarin stads- en compacte familiewagens ook nog (veel) vaker met twee dan met vier deuren werden gekocht. Ja, waarin er zelfs nog breaks met slechts twee zijdeuren werden gemaakt en functionaliteit en dus gebruiksgemak dikwijls nog onderschikt waren aan esthetische kwaliteiten.

Giorgetto Giugiaro

Maar we wijken af. De Volkswagen Scirocco, daar wilden we het dus nog even over hebben. De ontwikkeling van de eerste coupé met die door een mediterrane wind geïnspireerde naam begon in 1970, zowat gelijktijdig met die van de Golf. Die laatste moest een alternatief voor de technisch echt wel verouderde Kever bieden, de Scirocco kon de fakkel van de evengoed al wat antiek lijkende Karmann Ghia overnemen. De coupé debuteerde op het autosalon van Genève van 1973, met een door Giorgetto Giugiaro ontworpen koetswerk dat niet of nauwelijks liet vermoeden dat hij op een Golf-platform stond. 

De Scirocco werd in 1974 ook zes maand vroeger gelanceerd, kwestie van al wat voorsprong te hebben als de productie van de Golf werd opgestart. Er waren motoren van 1,1 tot 1,6 liter (en 1,7 liter voor de Amerikaanse markt), met vermogens van amper 50 tot 85 pk. In 1976 werd het aanbod ‘gelukkig’ al uitgebreid met een GTI van 110 pk, alweer zowat een half jaar voor de Golf die extra voornaam beroemd zou maken. 

Te hoog gegrepen?

Die van wat extra kruiden voorziene variant droeg zeker bij tot het succes van de elegante coupé, de Scirocco-teller stond dan ook al op 504.153 verkochte exemplaren toen in 1981 de tweede generatie werd gelanceerd. Die had nu wel een door het eigen Volkswagen-designteam ontworpen koetswerk, maar werd evengoed nog door Karmann in Osnabrück geassembleerd. Hij bood zowel meer zit- als laadruimte, een opvallend uiterlijk kenmerk was de zowat in het midden van de achterruit geplaatste spoiler. Onder de motorkap ging het van 1,3 tot 1,8 liter grote viercilinders, met in het laatste geval desgewenst een vermogen van 139 pk. Naast de manuele vier- en vijfbakken was er voor de topmodellen ook een drietrapsautomaat beschikbaar.

Het commerciële succes was heel wat minder groot dan voor de eerste Scirocco-generatie, op de boekhouding in Wolfsburg mochten ze bij 291.497 exemplaren al stoppen met tellen. De productie stopte in 1992, het Volkswagen-gamma telde toen ook al enkele jaren de net iets hoger in de markt gepositioneerde Corrado. Die zou het uiteindelijk ook van de Scirocco overnemen, maar raakte tot het einde van zijn carrière zelfs niet meer aan 100.000 exemplaren. Bij liefhebbers van het betere stuurwerk genoot hij nochtans wel van een goede reputatie. De 160 pk sterke G60 met supercharger en vooral de van een 2,9 liter grote en 190 pk sterke zescilinder en ook een aangepaste ophanging voorziene VR6 toonden zich zelfs leuke én efficiënte mini-sportswagens. 

Nummer 3

De Corrado was wel (te) stevig geprijsd en de coupémarkt bood toen sowieso al niet meer hetzelfde commerciële potentieel als tijdens de ‘echte’ Scirocco-jaren. In 1995, toen de verkoop nauwelijks nog wat voorstelde, werd de wagen dan ook zonder opvolger uit de catalogus gehaald. Maar het is bekend, ook in de autowereld keert alles of toch heel veel vroeg of laat wel nog eens terug. In 2008 lanceerde Volkswagen dan ook weer een nieuwe coupé. Terug met de naam Scirocco zelfs en met het platform van de Golf V als basis.

Het wat gedrongen en tegelijk toch wel fraaie koetswerk was door Walter de Silva getekend, naast de voor de hand liggende benzinemotoren kon je de auto ook krijgen met een – echt waar – dieselmotor. De R-variant was natuurlijk de leukste Scirocco, die kwam met een vermogen van 265 en later zelfs 280 pk. Iets bescheidener was de GTS, die had dezelfde motor als de Golf GTI. Volkswagen vond best wel weer wat klanten voor de auto, maar het waren er helaas toch niet genoeg om de ontwikkeling van een opvolger nog te verantwoorden. In 2017 stopte het Scirocco-verhaal opnieuw, deze keer allicht wel definitief.