Bij Stellantis zijn ze nog op zoek naar een nieuwe CEO. Voorzitter John Elkann voert gesprekken met verschillende kandidaten, daarbij wordt volgens nieuwsagentschap Reuters zeker ook gekeken naar de toekomst en dus levensvatbaarheid van elk van de 14 merken van de grote groep.

Carlos Tavares verliet in december van vorig jaar Stellantis. Vrijwillig of omwille van de slechte resultaten eerder ‘gedwongen’, dat is bij zo’n ontslagen zelden helemaal duidelijk. Feit is dat hij vroeger vertrok dan gepland, vandaar dat er ook nog geen opvolger klaarstond om in zijn grote bureaustoel plaats te nemen. Voorzitter John Elkann houdt de teugels van het bedrijf sindsdien stevig vast, maar het is wel de bedoeling dat er nog voor of toch ten laatste tegen de zomer een nieuwe CEO wordt aangesteld. 

Versnippering van middelen 

Geen enkel ander bedrijf telt zoveel zowel Amerikaanse als Europese merken als Stellantis, dat heeft natuurlijk alles te maken met de oorsprong van de groep. Die ontstond na een fusie tussen Fiat Chrysler Automobiles (FCA) en PSA, dat laatste had toen ook al verschillende merken in zijn portefeuille zitten. Echt gezond is Stellantis momenteel niet, dus zou er kunnen worden overwogen om de groep toch een beetje af te slanken. Maar naast bestsellers als Jeep, Ram en Peugeot hebben minder goedboerende merken als Alfa Romeo, DS en Lancia ook wel hun fans. 

 Iedereen kent Volkswagen en Toyota, de Stellantis-naam is minder bekend 

Een van de huidige Stellantis-problemen is mogelijk net de grote versnippering van de middelen. Het is op één concurrent (Volkswagen dus) na de grootste autogroep in Europa, maar Peugeot haalde als best verkopende merk vorig jaar toch maar een marktaandeel van 4,9 procent en stond dan ook maar op de achtste plaats. Iedereen kent hier natuurlijk Volkswagen en Toyota, terwijl de geringe bekendheid van de groepsnaam Stellantis bij de consument misschien ook wel een handicap is. 

Gezocht: visie 

Een medewerker uit de onmiddellijke omgeving van voorzitter Elkann vertelde Reuters al dat de toekomst van de verschillende merken een belangrijk thema in de gesprekken met kandidaten voor de CEO-functie is. Wie er (nog) geen echte visie over heeft, komt al zeker niet in aanmerking voor de job. Voormalig CEO Tavares zei vaak dat traditionele autofabrikanten een Darwinistisch tijdperk tegemoet gingen. De zwaksten zouden falen, meende hij, maar de Stellantis-merken rekende hij daar niet bij. 

 De zwaksten zouden falen  

Na het vertrek van de Portugees begin december 2024 ging Elkann meteen aan de slag om het vertrouwen van de investeerders te herstellen. Dat werd vorig jaar aanzienlijk geschaad door (onder meer) de dalende verkoop en ook krimpende winstmarges op de grote Amerikaanse markt. Met de merken Chrysler, Dodge, Jeep en Ram zorgde die tot voor kort nochtans net wel voor het grote geld. 

Groot en klein 

Tegelijk ging het voor ’s werelds vierde grootste autogroep ook niet echt goed in Europa en biedt de Chinese markt ook maar weinig perspectieven. Een joint venture voor de bouw van Jeeps werd er drie jaar geleden beëindigd en er zijn geen concrete plannen voor welk soort doorstart dan ook. Wereldwijd verkocht Stellantis vorig jaar zo’n 5,5 miljoen auto’s. Fiat en Peugeot waren elk goed voor om en bij de 20 procent, Jeep en Ram voor respectielijk 15 en 10 procent en alle andere merken van de groep voor minder dan dat laatste percentage. Alfa Romeo, DS en Lancia zitten onder de één procent en de verkoop van Maserati stelt momenteel haast niets meer voor. 

 Aandeelhouders vragen ‘krachtige’ beslissingen  

Bij een Stellantis-aandeelhouder als AcomeA SGR klonk het dan ook al dat de toekomstige CEO bereid moet zijn om ‘krachtige’ beslissingen te nemen. Daarmee wordt dus zeker ook het herzien van de merkenportefeuille bedoeld. Amerikaanse merken als Chrysler en Dodge zouden zich niet in de gevarenzone bevinden. Ze zijn op hun markten nog heel goed bekend bij het publiek en worden als overlevers gezien. Het aanbod in Noord-Amerika is de voorbij jaren trouwens al een pak schraler geworden, nadat Ford en General Motors legendarische namen als Mercury, Oldsmobile en Pontiac lieten vallen. 

Nog meer keuze? 

Vraag is of Stellantis ‘moeilijke’ ingrepen wel aandurft voor de Europese merken Alfa Romeo, DS en het eigenlijk pas recent echt herboren Lancia. In een verklaring aan Reuters stelt het bedrijf alvast dat het plannen voor de lancering van nieuwe producten voor elk van de merken van de groep heeft en dat recente organisatorische veranderingen net bedoeld zijn om die te ondersteunen. Het luidt dat men nog meer keuzes aan de klanten wil bieden, gebruikmakend van de rijke geschiedenis en de sterke identiteiten van de 14 merken van de groep. 

 Het Chrysler- en Dodge-aanbod is al flink gekrompen  

Iets minder officieel klinkt het dat de problemen van de portfolio natuurlijk wel bekend zijn, maar dat de populariteit van de verschillende merken in bepaalde landen of segmenten het echt niet evident maakt om ze te schrappen. Dat is bijvoorbeeld het geval voor Chrysler en Dodge, twee Amerikaanse merken die vorig jaar (elk) niet eens 150.000 klanten wisten te bekoren. Hun gamma’s zijn dan ook bijzonder klein geworden en er staan niet meteen veel nieuwe modellen op stapel. 

De moeilijke gevallen 

Chrysler zou in Jeep kunnen worden geïntegreerd en Dodge in Ram, maar Amerikaanse analisten denken dat daar niet eens veel geld mee kan worden bespaard. De gamma’s van de verschillende merken vullen elkaar vandaag nog wel enigszins aan en ze worden sowieso al door dezelfde dealers verkocht. Stellantis was vorig jaar slechts de vijfde speler op de Amerikaanse markt, met een aandeel van 8,1 procent. Het verloor zijn vierde plaats aan Honda, nadat prijsstijgingen potentiële klanten zag afhaken. Dat leidde tot een nogal ‘schokkende’ winstwaarschuwing, die het vertrek van Tavares quasi zeker heeft bespoedigd. 

 Geen rol van betekenis in het topsegment 

Europa lijkt momenteel echter een (nog) grotere uitdaging voor Stellantis. De transitie naar elektrisch rijden gaat traag, er zijn de strengere CO2-regels van de EU en er is natuurlijk ook de alsmaar sterker wordende concurrentie van Chinese constructeurs. Opel en Peugeot lijken vaak elkaars rechtstreekse rivalen, terwijl de groep geen echte rol van betekenis kan spelen in het topsegment. Lancia heeft voorlopig alleen een stadswagen in de aanbieding, maar ook Alfa Romeo en DS blijven ver achter merken als Audi, BMW en Mercedes steken. Het Italiaanse merk kampt ook met een veroudering van zijn fans, jongere automobilisten hebben natuurlijk minder voeling met de geschiedenis ervan. 

Chinese vrienden 

Ondertussen heeft Stellantis met Leapmotor, dat al wel eens het 15de merk van de groep wordt genoemd, ook enkele Chinese auto’s naar Europa gebracht. De invoer en deels zelfs productie in haar eigen fabrieken, onder de vorm van een joint venture, zou de groep kunnen helpen haar elektrificatie te versnellen. Afwachten of het eventuele succes van die ‘operatie’ uiteindelijk ook een impact op de positionering en zelfs overlevingskansen van de Europese Stellantis-merken zal hebben.