GP. Twee letters die de gemiddelde jonge motorrijder terstond met een portie kippenvel, ruggengraatzweet en carrièredromen opzadelt. Ook als die racebaan zich op een verlaten industriegebied bevindt en de rest van de startgrid erbij dient gefantaseerd. Daarvoor kregen wij van KTM hun nieuwe 890 Duke GP onder de billen gemikt. 

Wat maakt de GP nu die naam waardig? Wel, daarvoor heeft KTM z’n ontwerpbureau KISKA de opdracht gegeven om een kleurstelling uit te werken die geïnspireerd is op zijn MotoGP-machines. Oranje en zwart dus? Goed geraden. Ook de ‘Ready To Race’-oerkreet net onder de benzinetank moet ons nog even helpen herinneren dat KTM steevast watervalgewijs profiteert van z’n opgedane kennis in de racerij. Opvallend oranje kuipwerk schermt op deze versie het subframe af (in plaats van zwartgelakte onderdelen), en de logo’s van Pankl, WP en Motorex vormen opnieuw een knipoog naar de GP’s én naar de kwaliteitscomponenten waarmee het Oostenrijkse merk z’n nazaten steevast uitrust. 

Standaard onderhuids

Het meest opvallende element is evenwel de oranje seatcover die over het duozadel werd gedrapeerd, en waarop de naam van deze editie trots prijkt. De primaire kleur van het merk uit Mattighofen treffen we overigens ook aan op de gepoedercoate wielen, de accenten op het voorspatbord en de koplampbeugel. Onder die laklaag schuilt overigens een volledig standaard 890 Duke. Diens 889 cc paralleltwin laat z’n vier kleppen per cilinder aansturen via DOHC, en is getuned om een geclaimde 114 pk aan de krukas te leveren. Voor je centen krijg je daarenboven ook de volledig instelbare WP Apex-vering, een PASC-slipperkoppeling, Continental ContiRoad-banden en wel erg uitgebreid en geavanceerd elektronicapakket met onder meer bochten-ABS (inclusief Supermoto-modus), hellingshoekgevoelige tractiecontrole en verschillende rijmodi (Sport, Street en Rain). Een optionele Track-modus voegt een vinnigere gasrespons toe, én laat je toe om de tractiecontrole al rijdend over negen niveaus aan te passen.

Comfortabele racehouding

Genoeg theorie, tijd om de oranje gifkikker om z’n oor te aaien. De gekende startknop geeft ‘t startsein aan de 889cc paralleltwin, die gretig tot leven borrelt. Een soundtrack die - mede door de optioneel opgeboute Akra - niet vervelend in het oor ligt, en middels een twist aan het gas z’n honger naar toeren verklapt. Wie zijn wij om dat een halt toe te roepen? Het industrieterrein ligt er verlokkelijk desolaat bij, dus trappen we ‘m met één teen in z’n één, en laten de koppeling vieren. Daarbij valt meteen op dat de combinatie van het vlakke stuur en de vrij laag geplaatste voetsteuntjes je niet in strijkplankhouding, maar wel relatief rechtop in het smalle zadeltje duwt. Dat is een stukje breder net onder de billen, en vernauwt richting de aansluiting met de tank. Daardoor klemmen je knieën makkelijk tegen het reservoir, terwijl ze gelijktijdig goed uit de wind worden gezet. Een comfortabele racehouding, zeg maar. 

Geprefereerde biotoop

Wat ook meteen opvalt - zelfs in de STREET-modus - is hoe gretig de Duke in toeren wil klimmen. Zelfs na menig testrit met de ‘gewone’ 890 Duke, verrast ‘t ons keer op keer. Ready to race, nietwaar? Niet enkel het lage gewicht in combinatie met de 114 paarden op stal, maar zeker ook het onderin reeds beschikbare koppel zorgt instant voor een flinke por in de rug. Voetjes in de stijgbeugels, schrap zetten en open hengsten, dat gashendel. Helemaal onderin is het even zoeken om niet schokkerig door de stad te bollen, maar eenmaal je 2.500 à 3.000 omwentelingen aantikt begint het plezier tot je vol in de begrenzer draait. Dat de neus daarbij vaak licht aanvoelt, hoeft geen wonder te heten. Middelhoge tot compleet illegale snelheden (en bijbehorende toerentallen) zijn duidelijk de geprefereerde biotoop van deze machine. 

Gezien het lekkere weertje en de GP-insteek, tikken we snel door naar de (helaas) optionele Track-modus en laten we ons de up/down quickshifter welgevallen. Die enkele honderden euro’s (quickshifter voor 395,73 euro / Track-modus via het Track Pack voor 346,18 euro) maken ‘m wel helemaal af, naar onze bescheiden mening. De quickshifter schakelt loepzuiver en jengelt bij downshifts een flinke hoop gepruttel door de pijp, terwijl de Track-modus (in combinatie met de op deze machine vrij overbodige, maar geinige Launch Control en de anti-wheelie in ‘off’) je op een erg snedige gasrespons en bijbehorende bak rij- en speelplezier trakteert. Maar zelfs zonder al die betalende opsmuk is de 890 Duke GP een rasechte pleziermotor, die zich met alle gemak onder hellingshoeken laat drukken, te allen tijde strak door de bocht te jassen is en uitaccelereert dat ‘t een lieve lust is. Grijns gegarandeerd. 

GP of R?

Misschien had je gehoop op wat stelmogelijkheden voor de 43mm WP APEX UPSD-vork, maar die heb je naar onze mening niet meteen nodig. Niet meteen, als in: voor élke situatie op de openbare weg volstaat de setup ruimschoots, met een precies en kwiek stuurgedrag bij zowel lage snelheden als correcties op het scherp van de snee. Flitsende handling. Wil je tienden van een seconde van je rondetijden schrapen op Assen of Zandvoort, dan is wat bijschroeven wel wenselijk. Niet dat je daarvoor meteen op zoek moet naar een veringspecialist, want KTM heeft zelf de oplossing in de rangen: voor 1.300 euro extra heb je namelijk de R-versie in huis. Die is - afgezien van de kleurstelling en bestickering - identiek (inclusief seatcover), maar heeft daarenboven ook een volledig instelbaar WP veringpakket in huis én de majestueze Brembo Stylema’s om de boel tot een halt te houden.

Op de GP moet je dat remwerk voornamelijk zien te rooien met radiaal gemonteerde J.Juan vierzuigerremklauwen. Die zijn perfect toegesneden op het hardere werk, begrijp ons niet verkeerd. Met de behoorlijk wat feel en feedback, en furieus bijtend als het nodig is. Maar daar zit ook een stukje achilleshiel in vervat: de J.Juans gaan bij wijlen wel érg doortastend te werk, wanneer net iets meer gevoel en feedback wenselijk zou zijn. Ook in dat opzicht is de R - we spelen even advocaat van de duivel - misschien wel de betere keuze. Zeker gezien de relatief beperkte meerprijs. Voor 99 procent van de rijders zal het ‘basis’-pakket van de GP evenwel ruimschoots volstaan, en wat je niet investeert in de R, kan je uitgeven aan het Track Pack en de quickshifter, plus wat geinige opsmuk uit de PowerParts-catalogus. 

Conclusie

Rest de hamvraag: is de GP-versie de 300 euro extra waard die de Oostenrijkers aanrekenen bovenop hun standaard 890 Duke? In se betaal je namelijk voor een seatcover, een partij stickers en een afwijkende kleurstelling. Dus omhelst de vraag vooral wat je zelf belangrijker vindt: niet exact dezelfde 890 Duke rijden als je buurman en z’n neefjes en steevast de blitz maken, óf nog even doorsparen, en het Track Pack toevoegen aan je standaard Duke? Wij zijn geneigd die laatste optie te verkiezen boven uiterlijk vertoon, al zou onze jonge zelve dat vermoedelijk tegenspreken. Ratio boven, of keuze van het hart? Zegt u het maar.

Al het nieuws over motoren bij de collega's van MotorNieuws.be

Plus/min KTM 890 Duke GP

PLUS

• Blok en stuurgedrag zijn fenomenaal
• Solorijden blijft toch het leukst van al
• Minimale extra kost voor knappe looks

MIN

• De Duke 890 R was qua specs de betere basis voor deze GP geweest
• Bijbetalen voor Quickshifter+ en Track-modus
• Veel concurrentie binnen deze prijsklasse, bij de nakeds